هوش مصنوعی: دلم از رفتار افرادی که ظاهر خیرخواه دارند و در باطن نفاق می‌ورزند، ناراحت شده. تصمیم دارم از جمعیت دور شوم و با فریادهای خود از این دنیا و این بازی‌های ناپسند شکایت کنم.

هوش مصنوعی: گاهی چون باد به سرعت حرکت می‌کنم و به حضور تو می‌رسم، و گاهی هم مانند زلفی آزاد و آشفته در آغوش ناامیدی می‌افتم.

هوش مصنوعی: همه می‌گویند که قلب دارند، اما قلبی که اندازه‌گیری کند، تنها در انسان‌ها نیست. همچنین همه ممکن است به نوعی قدرت و بزرگ‌منشی داشته باشند، اما این قدرتی که در شهرها وجود دارد، با آنچه در بیابان‌هاست متفاوت است.

هوش مصنوعی: همه در راستای هوشیاری از حماقت متکبرانه خود در حال رقابت هستند و در واقع، مثل خاکستر بی‌جان و سنگینی هستند که ناشی از روح مرده‌ای در آنهاست.

هوش مصنوعی: از پرده دل که پر از احساسات و دردهاست، ظلمت و تاریکی شب را می‌سازند. از درد آن، زنجیری می‌سازند که نور ایمان و مسلمانی را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: هر لحظه با فشار مژگان، اشک‌ها به چشمان ریخته می‌شوند و به همین دلیل تاریکی و غم را به بارش باران تشبیه می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر ننگ و عیب و عار دامن این افراد را به چشمانشان آورد، هرچند که در ظاهر سعی می‌کنند بر خود بپوشند، اما به حقیقت، به ملک و سرزمین خود زخم و آسیبی می‌زنند که نشان از آلودگی و ناپاکی است.

هوش مصنوعی: در بازار تماشا، مردم به دقت و وسواس از کالاها نگاه می‌کنند، اما زمانی که با عیب و نقصی مواجه می‌شوند، به سرعت آن‌ها را رد می‌کنند و از خرید بازمی‌گردند.

هوش مصنوعی: از پرچم سینه‌ها فریادهایی سر می‌دهند، اما هرگز در جیب‌هایشان نشانه‌ای از فداکاری و عشق واقعی پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به وضوح به اشاره به افرادی دارد که تحت تأثیر چالش‌ها و فشارهای زیاد قرار دارند. به طوری که دل‌هایشان از شعله‌های درد و رنج می‌سوزد. آن‌ها همچنین بار مشکلات و نیرنگ‌هایی را که به دوش دارند، به همراه دارند و این بار به اندازه‌ای سنگین است که مانند تسبیحی پر از غم و اندوه به نظر می‌رسد، شاید هم به نوعی به فریب و نیرنگ‌هایی که در زندگی با آن‌ها مواجه‌اند اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: در بهشت، با فضل ذکر و عبادت، لب‌ها و انگشتانشان مورد داوری قرار می‌گیرد. به سبب نیایش و ذکر گفتن، آن‌ها از برکت‌ها بهره‌مند خواهند شد.

هوش مصنوعی: از چشمانش اشک می‌ریزد و از دلش بدون زحمت ناله‌ای بر می‌خیزد، گویا در اینجا دریا یا چشمه‌ایی از درد و غم وجود دارد.

هوش مصنوعی: نه هر کسی می‌تواند از دریا چای بگیرد و نه هر اشکی می‌تواند ناشی از بغض و اندوه عمیق باشد.

هوش مصنوعی: زلیخا نیز به خاطر درد و رنج ما دلی پریشان دارد و بی‌صبرانه به شیوه‌ای دیگر از عشق و امید به ما می‌اندیشد. محرومان در سرزمین کنعان نیز به نوعی دیگر از این داغ و اندوه رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: همه به خاطر گرمای خورشید خرد، مانند شمع ذوب شدند و این حالت به کمال و بلوغ نوع انسان‌ها انجامید.

هوش مصنوعی: اگر به این شکل دینداری در اسلام باشد، من نه تنها دینی ندارم، بلکه دیگر اشتیاقی به مسلمان بودن نیز ندارم.

هوش مصنوعی: دندان‌های تیز کلک آهنی، که نشانه‌ای از قدرت و سختی هستند، به خاطر نام و ویژگی‌های این چهره‌های عبوس و خشن، به جلوه‌ای ویژه و تأثیرگذار دست یافته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر شرایط دیگری بود، من شمشیری را بر رگ‌های جانشان می‌زدم تا خونشان بر خاک بریزد و آن خاک را تا روز قیامت زینت ببخشد.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای از این آشیان پرواز کند، چون پر جبریل باشد، اگر دستم به سوی مشهد مولای عالمیان و احرار دراز شود.

هوش مصنوعی: در آن مکان افرادی را می‌بینم که در اوج آرامش و طهارت هستند، اما همه آن‌ها مانند یوسف، در جسم‌های مادی و محدود گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی که ظاهر زیبا و دلنوازی دارد، به دلیل زیبایی خداوند است و اگر این زیبایی نبود، تاریکی و سختی جای آن را می‌گرفت.

هوش مصنوعی: از تقوا و پرهیزگاری، کسی قادر نیست پایش را بر روی خورشید بگذارد. و اگر روزی مقدر شود که خورشید زیر سایه آنها قرار گیرد، جسم این خورشید به خاک تاریکی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر قربانیانشان به حدی آماده می‌شود که بر دهان دلبران، از تنگ‌نای میدان، خنده می‌زند.

هوش مصنوعی: با نگاهی شگفت‌انگیز و دلربا، به آرامی می‌توان ویژگی‌های نیک قدسیان را از دور و نزدیک دریافت کرد.

هوش مصنوعی: حکما افرادی هستند که به خاطر دانش و مقام خود، به دیگران فخر می‌فروشند. اگر از آن‌ها نام ببریم، به طعنه و شوخی از گفته‌های یونانی‌های باستان، دچار سردرگمی می‌شوند.

هوش مصنوعی: وجود آنان همچون نور مقدس است که به زیبایی در تمام وجودشان می‌تابد. همچون عصای موسی که توانایی برقراری ارتباط با دل‌ها را دارد، آیات قرآن را برایشان می‌خواند.

هوش مصنوعی: بخشی از این متن به مفهوم انسان‌های بزرگوار اشاره دارد که در برابر ناپسندی‌ها و عصبانیت، خود را کنترل می‌کنند و به جای انتقام‌جویی، با بزرگ‌منشی و عفو، رفتار می‌کنند. آنها با خویشتن‌داری و مهار خشم، به نیکی و بخشش روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: به جایی وارد می‌شوم که هیچ چیزی ندارد، زیرا می‌دانم که در اینجا نگران مشکلات و دردسرها نیستم و حالم خوب است.

هوش مصنوعی: گاهی در زلال رحمت الهی خود را شسته و همه وجودم را با سجده و عبادت پر می‌کنم، همانطور که پیشانی‌ام به زمین می‌رسد.

هوش مصنوعی: گاهی از چشمه‌ی بخشش وضو می‌گیرم و نمازی را برپا می‌کنم که در نتیجه‌ی سجده‌ام، مهر و محبت نورانی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آیا سجده کردن بر خورشید و ماه و ستاره‌ها درست است یا نه؛ پس بهتر است سجده‌ای دیگر برای تشکر از خداوند اقامه کنم.

هوش مصنوعی: گاهی مانند باد به سوی باغ‌ها پرواز می‌کنم و با زیبایی‌های گل‌ها، خودم را به آرایش درمی‌آورم.

هوش مصنوعی: جرم من یک معماست که تنها با رحمت خداوند می‌توان آن را درک کرد. تنها زبان علم الهی قادر است به این معما پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: چراغی که در جمع و محفل ایمن علی موسی جعفر می‌درخشد، از دود آن، گل خورشید را روشنایی و زیبایی بخشید.

هوش مصنوعی: نور فرمان تو، مانند پرتو کوه طور، جهان را فراگرفته است. و روشنایی شگفت‌انگیز تو، نشانه‌ای از قدرت حکومت جهانی توست.

هوش مصنوعی: حسود از روی کینه و حسد در برابر فضل و برتری تو جانش را فدای این حسد کرد، ولی در نهایت این احساسات کینه‌توزانه باعث شد که او مانند اوراقی شعله‌ور در دوزخ شود.

هوش مصنوعی: آستین تو به خاطر شکنجه و درد، تبدیل به منبعی از رحمت شده است و من نگرانم که این احساس خلاقیت و شور و شوق، می‌تواند عرش الهی را به تحرک درآورد و ویرانی به بار آورد.

هوش مصنوعی: خدای متعال کمالات نوع انسان را با افزون‌تری در وجود تو قرار داد، ای کسی که بعد از تو در سلسله آفرینش جسمانی هستی.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد دلیل و برهانی برای این موضوع پیدا کند، من می‌گویم که این استدلال نه تنها در اولیتش درست است، بلکه وقتی که به اعداد افزوده شود، نتیجه‌ای دوجانبه و دوگانه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: به خاطر تلاش و دخالت افراد نادان و بی‌خبر، جانشین تو دشمنی پیدا شده است. آری، با تلاش‌های افرادی مانند سامری، این گوساله به‌عنوان یک موجود خدایی مطرح شده است.

هوش مصنوعی: اما وقتی که آفتاب آن حضرت موسی (ع) در مشرق طلوع کند، صبح دروغین که مظهر بدبختی و شب تار است، از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: ابر سخاوت او مانند درفش می‌درخشد و باعث می‌شود که انتظار دستگیری از او مثل زینت‌های خصال انسانی باشد.

هوش مصنوعی: من به باران سخاوت او اشاره کردم و اشتباه کردم، زیرا از شرم صدایی را سر دادم که لب‌های موج عمان را به لرزه درآورد.

هوش مصنوعی: ابر از دریا آب می‌گیرد و وقتی به صورت موج در می‌آید، می‌تواند یک قطره از آن هم طوفانی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: کفشی که نماد ثروت جهان است، از شرم و حیا در برابر زیبایی و امکاناتش به وجود آمده است. هنگام تماس با این زیبایی، من افکار بیهوده‌ای گفتم که ناشی از نادانی‌ام بود.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو بر من سایه بیفکند، قابلیت‌های خوب عمل من در نامه‌ام نادیده گرفته می‌شود و می‌توانم احساس کنم که آن نامه به گونه‌ای محبوس و در بند است.

هوش مصنوعی: اگر محبتت بر من ببارد، از خوراک من خواهد کاست و در این حال، جنس گناهانم را فقط خداوند می‌تواند ببخشد.

هوش مصنوعی: تو شایسته‌ی ستایش خود هستی، چه دلیلی برای این ادعا بهتر از این است که مانند خورشید درخشان‌تر از هر کلام ستایش خود می‌درخی.

هوش مصنوعی: حسودان به من می‌خندند که به خاطر اشتباهاتم در حال افشا شدن هستم. بگو اگر تو خبر نداری که من در حال سرودن مدح و ثنای کسی هستم و مست این حالت شده‌ام.

هوش مصنوعی: بیا و زیبایی‌های دل‌انگیز را در دفترم ببین که به طور منظم و زیبا مانند غزالان سیاه، نشسته‌اند و همه این‌ها از تاثیر شراب خاص روحانی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: این دنیا برای گروهی قدیمی و آشناست که از ذهنی ناپاک، به جای درک صحیح از وحدت و ایمان، به گمان خود از گل ایمان، تنها عطر و ظواهر شرک را برداشت می‌کنند.

هوش مصنوعی: از آنجا که از حقیقت غافل هستی، بدان که این جهان بزرگ و رنگین با یک چیز ساده و بدون هیچ گونه محدودیتی به‌سرعت در حال شکل‌گیری و تغییر است. کاسب‌های زمانه، به راحتی آن را تحت تأثیر قرار می‌دهند و به آن شکل می‌زنند.

هوش مصنوعی: برای اینکه وجود زنده باشد، باید از چشمه عدم بیرون بیاید و دربانان آن آب را به روش خود برداشت می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر کس که زیر سایه‌ی ولایت نباشد، نمی‌تواند از رحمت بهره‌مند شود. همچنین چشمی که مردمک ندارد، نمی‌تواند از نور و روشنی برخوردار باشد.

هوش مصنوعی: خدایا، روزی را تصور کن که در روز قیامت، خداوند با مهربانی و خشم خود دوستی و دشمنی را از یکدیگر جدا کند و مانند یک توپ آن‌ها را به دور بیندازد.

هوش مصنوعی: در باغِ بهشت، خارها به خاطر شادی و دل‌تنگی به سمت خود می‌آیند و از آتش دوزخ به خاطر راحت‌طلبی فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: امید و ترس به طور همزمان در نبردی قرار می‌گیرند، به گونه‌ای که از یک سو، کسی رنجور و ناتوان به حمایت و پشتیبانی می‌آید و در نتیجه لحظات دشوار و تلخی را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: در آغاز زمان، چتر (پوشش) به تدریج جمع می‌شود و از ابدیت (جهان پس از مرگ) به ما نزدیک می‌شود. اگر این اتفاق نیفتد، برای تو دشواری‌ها و رنج‌هایی پیش خواهد آمد که ممکن است زندگی‌ات را تنگ و سخت کند.

هوش مصنوعی: وقتی به سمت بخشش‌های خداوند می‌روی، درهای گناه و اشتباهاتت به خاطر شرم و خجالتت در حال ذوب شدن هستند.

هوش مصنوعی: با متانت و پاکی، گناه به گونه‌ای می‌شود که شیطان در برابر نورانی بودن اعمالش، چون صبح روشن و تابناک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: شخصی که به تو خدمت می‌کند، باید پای تو را ببوسد تا تو زحمت او را احساس کنی؛ وگرنه فرشتگان هم می‌توانند از کارهای نیک خود پشیمان شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو در سختی‌ها و مشکلات زندگی به دنبال یک راه نجات می‌گردی، احساس می‌کنی که رگ‌های بدن‌ت پر از خشم و اضطراب شده و کلمات از زبان‌ت بیرون می‌ریزد. این احساس به خاطر این است که شاید فرصتی برای شفاعت و کمک به تو از دست رفته باشد.

هوش مصنوعی: به یاد آور قطره خونی را که به‌خاطر از دست دادن بسیاری از اعضایش، به سفر توفیق می‌یابد و بر پایش گل‌ها می‌ریزند.

هوش مصنوعی: با زحمت و تلاش بسیار، او را تا کعبه می‌برند، جایی که با چشمانی پر از اشک و درد به عبادت پروردگار مشغولند و روحانیون و فرشتگان در حال پرستش هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی بر مژگانش می‌رقصد و ناز می‌کند، اگر روح‌القدس فرضا بخواهد دامنش را بگیرد، او در موقعیت متفاوتی قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: امشب که به سمت آسمان بلند و اعلی پرچم ستایش را برافراشته‌ام، تا چهار ایوان مسیحا، همه جا تاریک و دلگیر است.

هوش مصنوعی: عیسی نور خورشید را به راهم آورده و نفسش را با من می‌گذارد تا بتوانم شukرد و ستایش کنم.

هوش مصنوعی: حالا من مثل نخل در وادی ایمن، به خاطر زیبایی‌های تو، در حالتی متعجب و حیران ایستاده‌ام و زبانم همچون شعله‌ای به بلندی عشق و زیبایی‌های تو می‌سوزد و شادمانی را منتشر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سر انگشتت را حرکت دهی، معانی را نمی‌توان در زنجیر فسون واژه‌ها محدود کرد.

هوش مصنوعی: افرادی با پاهای برهنه و سرهای بدون پوشش که به خاطر شوق خود در حال دویدن هستند، نگران اند که مبادا در حین حرکت، شرم از عریانی آن‌ها دزدیده شود و آن‌ها را از این احساسات محروم کند.

هوش مصنوعی: زیبایی یوسف همانند نور و روشنی از در و دیوار خانه‌ام سرازیر می‌شود و من در این میان، همانند قطره‌ای خون هستم که از شدت حیرت و شگفتی ناشی از این زیبایی به وجود آمده‌ام.

هوش مصنوعی: هر چی در دل دارم، بر سر هر بدی و بی‌عدالتی می‌ریزم، تا روزی برسم به آرامش و رضایت در چشمان رنجور و اندوهناک کنعان.

هوش مصنوعی: با وصف تو، کلمات من به هم می‌ریزند و مثل لب‌هایی که هنگام صحبت کردن یکدیگر را می‌بوسند، شیرین و دل‌نشین می‌شوند.

هوش مصنوعی: بهار، زمان رحمت و بخشش است؛ همچون دریای وسیع غفران و لطف الهی. این جمال و زیبایی توست که باغ فضل و نعمت خداوند را سیراب می‌کند.

هوش مصنوعی: من لب یک وعده یا نذر دارم که اگر بگویی، می‌توانم به خاطر تو به هر خواسته‌ام برسم، اما تو می‌دانی که این کار چه جسارتی می‌طلبد.

هوش مصنوعی: صدای خون جاری‌ام بر سر هر دلی که بی‌قرار است، اگر اجازه بدهی در این باغ زیبا به شبنم دستانم بپردازم.

هوش مصنوعی: من هیچ سودی از این دل نبردم جز این که گاهی اشک‌هایم را به مانند عقیق و گاهی به مانند مرجان می‌سازد و در واقع، احساسم را به رسوایی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: هرگز در این مکان غم‌انگیز بهبودی ندیدم، همچنان که دین در دست نصرانی به دست روزگارم نیامده است.

هوش مصنوعی: زیر و بم‌های ذهنم به دلیل وسواس‌هایم چنان درهم شده که مانند جایی شده که عنکبوت‌ها در آن زندگی می‌کنند و در آن بی‌نظمی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: گاهی سکوت و آرامش را انتخاب می‌کنم و گاهی در اوج ناامیدی و درد غرق می‌شوم. در این حالت گیج و سردرگمم و نمی‌دانم چه بر سرم می‌آید، ولی می‌دانم که این حالت بی‌نظمی و آشفتگی بخشی از زندگی من است.

هوش مصنوعی: من از تاریکی لیوانی پر کردم تا با آن خورشیدی به دست آورم و به جای آن، در بازار عشق، مهر تو را به دل خود هدیه می‌دهم.

هوش مصنوعی: به من دین و ایمان بده، زیرا اگر دنیا را هم به من بدهی، در درونم آشفتگی بیشتری به وجود خواهد آمد. تلاش برای مرتب کردن موها هیچ‌گاه نمی‌تواند به من آرامش ببخشد.

هوش مصنوعی: به خاطر صدای بلبل، آشفتگی و بی‌نظمی خاصی به وجود آمده است، اما تو مانند زاغی هستی که امروز تنها با یک ناله از لبت به گلستان می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: در باغ بهشت، صدای جبرئیل به گوش می‌رسد که نواهای وحی را می‌خواند و این آواز، برای دل‌های خوش، زیبا و دلنشین است.

هوش مصنوعی: این جا، مکانی مقدس و ویژه است که تحمل بار سنگین زحمت و زخم‌ها را ندارد. اگر می‌خواهی این بار را به دوش بکشی، بهتر است از کعبه دور شوی و به جای آن به کار دیگری مشغول شوی.

هوش مصنوعی: تو از وضعیت خود و درد و درمانت آگاه نیستی. تن خویش را بشناس، زیرا لقمان نیز نمی‌تواند به کسی که بیمار است، روش زندگی لقمان را آموزش دهد.

هوش مصنوعی: اگر روح خود را درک کنی و دعای تو را با شور و شوق خاصی همراه کند، در این مقام مناسب است که به شیوه‌ای دیگر دعا کنی.

هوش مصنوعی: دل را بسوزان و نشان بده به آن چشم‌های زیبا که این اشک خونین، دعوتی است برای مهمانی.