هوش مصنوعی: بنگر که نسیم چ چگونه موهای عشق را از چهره یار برمی‌دارد و بعد از شب تار، صبحی روشن و زیبا خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: آیا زیبایی او باعث شد که دل چون دزدی به تماشای او بپردازد و از خواب شب‌زنده‌داری بی‌خبر بماند؟

هوش مصنوعی: عشق مانند سرمه‌ای است که در چشم وجود دارد و وقتی به فردی نگاه می‌شود، آن نگاه دیگر نمی‌تواند به خواب عدم برود یا از واقعیت جدا شود.

هوش مصنوعی: اگر عشق و محبت به دل آید و دردناک باشد، چگونه می‌توان انتظار داشت که شوق و اشتیاق ما آرامش را تحمل کند، در حالی که زیبایی در نادیده‌گرفتن خود را به صف می‌کشد؟

هوش مصنوعی: وقتی که عشق خطی دایره‌ای را رسم کرد، نقطه نیز به دور خود می‌چرخد، مانند پرگار.

هوش مصنوعی: بدون تو، اطرافیانم از صبر و عقل بی‌بهره‌اند و در حالی که بی‌سر و بی‌قرارند، در دل نیز آرامش ندارند.

هوش مصنوعی: موهای تو باعث بر هم خوردن آرامش و آسایش من شده است، وگرنه این همه مشکلات و بلاها بر من نازل نمی‌شد.

هوش مصنوعی: به سمت باغ برو و با موهای خود بر وزش باد بیفکن تا اینکه علف‌ها و خارا در زیر پا به جای میوه‌های خوشبو از عطر گلابی شوند.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه فراق و جدایی دردناک بر سر ما بیفتد، بیایید در کنار هم و در زیبایی چمنزار زندگی کنیم و عشق و محبت‌مان را نثار کنیم.

هوش مصنوعی: سلامتی من دشمن من است، وگرنه کسی به این باور نمی‌رسد که دوست، در نظرش زخم دل و خون جگرش را ببیند.

هوش مصنوعی: دردی که ما را بهبود می‌بخشد، به دل ما اختصاص بده. کسانی که درد را تحمل می‌کنند، به تو وابسته‌اند و از دل آرام فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: عشق وقتی در مراسم جان حضور پیدا کند، حالت بی‌نظیری به ما می‌بخشد و در این میان، زیبایی تو را در کنار خود قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگز فراموش نکن که سرشت این نوشیدنی، ذوقی از «انا الحق» دارد. پس باده را بنوش، اما سعی کن که با این نشئه، به ورطه هلاکت نیفتی و سر تو بر دار نرود.

هوش مصنوعی: لباس ظاهری را کنار بگذار و عمق معنای آن را ببین، زیرا تماشای واقعی نیاز به درک و توجه عمیق دارد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به درک عمیق و واقعی از خود، باید زنگارها و آلودگی‌های درونی‌ات را از بین ببری. زمانی که این کار را انجام دهی و خود را تصفیه کنی، می‌توانی مانند پیامبران به آینه‌ای صاف و روشن تبدیل شوی که حقیقت را به وضوح نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: خسرو ملک جاودان و پیامبر احمد، که او باعث برکت شب قدر است، قدمی را در صبح خیری که می‌آید، فراموش نکن.

هوش مصنوعی: اگر عشق او در آغاز عالم به در کوبیده می‌شد، هیچ دلیلی برای پیدایش این عالم وجود نداشت.

هوش مصنوعی: یکی از شب‌ها فردی بی‌خبر از جایگاه و ارزش واقعی خود، به طرز نادانی به او توهین می‌کند و او را کم‌ارزش می‌شمارد.

هوش مصنوعی: پای روی رکاب اسبی درخشان قرار دارد که هنوز خاکی نشده و در آغوش ایک از آسمان‌ها را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: چه درخشش و جلا که اگر سوارکار تصمیم بگیرد، می‌تواند به سمت شرق از سوی غرب حرکت کند.

هوش مصنوعی: این راه را ادامه می‌دهد و در غرب خیمه می‌زند، هرچند هنوز به مقصد نرسیده، اما سایه‌اش در تلاطم و بی‌قراری است.

هوش مصنوعی: شوق دیدن او، دیدی را که از پیر زندگی دارم، از سر تا پا در نظر مردم مانند دانه‌ای در چشمی می‌نگرد.

هوش مصنوعی: در دستِ سرعت، رخش را رها کرده و می‌گذرد؛ در حالی که چشمِ دنیا هنوز مانند کودکی، به زیبایی‌ها و جلوه‌ها خیره مانده است.