هوش مصنوعی: من به خاطر بی‌خود بودنم و تو به خاطر بی‌احساسی‌ات، من به خاطر تحمل درد و رنج و تو به خاطر بی‌خیالی‌ات در این وضعیت قرار داریم.

هوش مصنوعی: محبوب من به جایی نمی‌رسد و نمی‌تواند بیافتد، تا زمانی که از من این دل شکستگی و ضعف برطرف نشود.

هوش مصنوعی: هر روز دل من را با سخنان پنهانی می‌فریبد، آن کس که تمام وجودش پر از فریبندگی و خودبزرگ‌بینی است.

هوش مصنوعی: من به خاطر سادگی‌ام بی‌دلیل بر هر حرفی تاکید می‌کنم، مثل گیلانی که بر نای یک گل می‌نوازد.

هوش مصنوعی: چند بار به دور آن کسی بچرخم که هیچ وقت به دور من نمی‌چرخد؟ چند بار بگویم که تو از عمق دل و جانم مرا رنج می‌دهی؟

هوش مصنوعی: من همیشه غزل می‌گویم و به یاد تو، ای زیبای بختی، تا تو همواره گوش به نغمه‌های جدید من بدهی و آنها را بپسندی.