ای دوست! به پاداش این که هیچ کس برای من جایگاه تو را ندارد، به من ظلم و ستم نکن که من طاقت جفای تو را ندارم

چرا باید در حق کسی که تو برایش عزیزتر از جانش هستی، جفا و ستم می‌کنی؟

ای که موی‌ات طراوت بنفشه را دارد! هیچ مویی بر تنم نیست که چون دلِ من گرفتار تو نباشد.

سوگند به جان، به عشق و به دلدادگی‌ام؛ اگر راضی به نگاه من نباشی چشمانم را از کاسه درخواهم آورد!

خوش به حالت که هر کسی می‌تواند جای مرا برای تو بگیرد. و وای به حال من که هیچ کسی جایگاه تو را ندارد.