هوش مصنوعی: دل من نمی‌تواند بر دوری یار طاقت بیاورد و همیشه آرزو دارد که از راه دور حال و احوال او را بپرسد و سلامی نثارش کند.

هوش مصنوعی: اگر جدایی در کار باشد، من از دل خود به خاطر وصال شکیبایی‌اش انتقاد نمی‌کنم، بلکه او را در این وضعیت عذر می‌زنم.

هوش مصنوعی: دل من در آرزوها و خواسته‌هایش گم شده و از این رو بهتر است تعجب نکنی که چرا این‌قدر غمگین و رنجور به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من هزاران دوست و یار را به او معرفی کرده‌ام، اما او به خاطر جهل و خودبینی‌اش هیچ‌کدام را قبول نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: درمان دردهای قلبی من به دیدار و وصال او وابسته است، مانند اینکه سیکی به داروی فردی که مست است نیاز دارد.

هوش مصنوعی: چشمان من مانند دو چرخش دانه‌های انگور، در اثر جدایی او به دور خود می‌چرخند و به شدت می‌چرخند.

هوش مصنوعی: در این دنیا تو هیچ‌کس را به‌اندازه من دچار درد و رنج نمی‌دانی، چراکه من به شدت در عذاب هستم و از درمان فاصله زیادی دارم.

هوش مصنوعی: شادی از قلب من رخت بربسته و دل من به همین دلیل خوشحال است که از ستایش خواجه خبری نیست.

هوش مصنوعی: حسین علی، بزرگوار و بزرگ شخصیت، به قدری عظیم و والا است که هر چیزی که در وصف او گفته شود، کمتر از آنچه که شایسته اوست، خواهد بود.

هوش مصنوعی: تو انسانی بزرگوار و آزادمنش هستی، و خداوندی که همه مخلوقات به خاطر نعمت‌هایش سپاسگزارند و او هم از آن‌ها قدردانی می‌کند.

هوش مصنوعی: بذل و بخشش به جای نیروی نظامی است و طبیعت او مانند یک پادشاه است. هنر به اندازه یک گنج ارزشمند است و دست او مانند گنجینه‌ای گرانبهاست.

هوش مصنوعی: به خاطر فراوانی بخشش‌هایی که او دارد، هر کسی که از او چیزی بگیرد، تصور می‌کند که من نیز در این بخشش شریک هستم و از آن بهره می‌برم.

هوش مصنوعی: همان‌طور که در تاریخ پیامبران، بارها و بارها داستان‌ها و کتب مختلف دربارهٔ آنان نوشته شده است، در مورد او نیز کتاب‌های زیادی بر همین منوال ثبت و نقل شده است.

هوش مصنوعی: انسان نباید به خواسته‌ها و آرزوهای خود مغرور شود و همچنین نباید به مال و ثروت خود افتخار کند، زیرا کسی که در پی دانایی و حقیقت است، هرگز به خواسته‌ها و مال خود متکی نیست.

هوش مصنوعی: ساختن عظمت و شکوه برای انسان به مانند ساختن بنا و کاخ‌هاست، اما نباید فریب ظاهر آن‌ها را خورد و تنها به داشتن این بناها دلخوش بود.

هوش مصنوعی: در اینجا به این اشاره شده که در نظر داشتن انسان‌هایی که در بخشش و generosity (سخاوت) ویژگی‌های خاص و نادری دارند، کار دشواری است. به عبارت دیگر، چنین افرادی به اندازه‌ای نادر هستند که شمار آن‌ها بسیار اندک است و یافتن آن‌ها از میان هزاران نفر نیز سخت می‌نماید.

هوش مصنوعی: کسی که نامش ناشناخته و ذکرش کم‌رنگ است، به وسیله‌ی یاد او در جهان، همه او را می‌شناسند و ذکرش بر سر زبان‌ها می‌افتد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به خوبی رفتار کند و معروف به نیکوخوئی باشد، عادت‌هایش تأثیرگذار خواهد بود.

هوش مصنوعی: من فردی هستم که هیچ‌کس مرا نمی‌شناسد و در جمع و وقتی که دیگران به من نگاه می‌کنند، به این شکل نمایان می‌شوم.

هوش مصنوعی: به بلخ رفتم تا به خدمت او برسم، درست همان‌طور که متنبی به خدمت کافور رفت.

هوش مصنوعی: من وقتی به خانه خود باز می‌گردم، مثل موسی هستم که پس از دریافت وحی از کوه طور به خانه‌اش برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: با یک بخشش که به من عطا کرد، بی‌نیاز شدم و مانند پادشاهان به آرزوهایم رسیدم.

هوش مصنوعی: من به خاطر ثروتم به خادم و به اوستای خود فخر می‌کنم و به خاطر شادابی و خوشحالی‌ام نیز خود را غنی می‌دانم.

هوش مصنوعی: لباس من در بهار از پارچه‌های نازک و زیبا ساخته شده و در تیرماه از خز گرانبها و قیمتی استفاده می‌شود.

هوش مصنوعی: من در چند نقطه بساطی از غالی رومی پهن کرده‌ام، زمانی که به جای دیگری نگاه کرده‌ام و آثار گرانبهایی در آنجا پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: پیام این بیت به این معناست که من به قدر کافی از نعمت‌های او پر هستم و دستایم از چیزهای بیهوده و خالی پر شده است. به مانند تنبوری که صدایی ندارد و تنها یک ظرف توخالی است، من نیز از چیزهای ناچیز و بی‌فایده خالی‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسید که من شب و روز در خانه‌ها مشغول بودم و به دنبال روزی می‌گشتم، درست مانند پرندگانی که به دنبال دانه هستند.

هوش مصنوعی: او با عنایتش می‌تواند مرا از درد و غم رها کند، اما نباید به خاطر تامین قوت و غذا، به کارهای ناپسند دست بزنم.

هوش مصنوعی: چه عذری می‌تواند باشد اگر من با شتاب به سمت او نروم و درباره‌اش جملاتی زیبا و به‌نازکی مروارید بیان نکنم؟

هوش مصنوعی: در اینجا من و افرادی با سابقه و معتبر که در مقام شهود و گواه به شمار می‌آیند، در این گفت‌وگو حضور داریم.

هوش مصنوعی: وقتی من در وصف او سخن می‌گویم، آن کس که به او حسد می‌ورزد، با خشم می‌گوید که داود زبور را برداشت.

هوش مصنوعی: از حسادت‌های او می‌دانم، اما خود را از آن‌ها دور نمی‌کنم، با اینکه می‌دانم دشمنانش دور و نزدیک هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که شخصی بزرگوار وجود دارد و حسودان زیادی هم به او حسادت می‌کنند. به همین دلیل، من فقط به این موضوع اشاره کرده‌ام که چیزهایی که گفته شده، بارها توسط دیگران بیان شده است.

هوش مصنوعی: خداوند همیشه نگهدار او باشد تا زمانی که جهان پا برجا است، سلطنت او پیروزمند و دشمنانش تحت فشار باشند.

هوش مصنوعی: به او تبریک می‌گویم که جشن مهرگان و عید بزرگ را با شادی در دلش برگزار می‌کند و از این روزها خوشحال است.

هوش مصنوعی: خداوند، مرا با دیدن او خوشحال کن، زیرا دل‌خسته و ناامید شدم و به خاطر دوری از او احساس تنهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که برای من، شاه به مانند آسمان است، اما به جان عبدش، بدون او زندگی معنایی ندارد و روشنایی نمی‌یابد.