هوش مصنوعی: ای ترک، دل من به خاطر تو دوباره شاد می‌شود، زیرا آن کسی که در کار عشق تعلیم دیده، به خوبی می‌تواند این احساس را درک کند.

هوش مصنوعی: من بارها گفته‌ام که تا کی باید این درد را تحمل کنم، از دل بیچاره‌ام خجالت زده شده‌ام.

هوش مصنوعی: یک باری سنگین بر دل نشسته است، از فکر آن لب که اگر آن لب از دل برود، این بار سنگین را چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: شش سال پیاپی در اندوه و نگرانی تو گذراندم، اکنون زمان آن رسیده که او را از این غم و درد رها کنیم.

هوش مصنوعی: نزدیک بیا و مرا از خواسته‌ی بوسه آزاد کن و این بار سنگین را که از درد در دلم نشسته، بردار.

هوش مصنوعی: اگر از بوسه و آغوش تو زشتی هم به وجود بیاید، من با توبه و استغفار آن را به چیز زیبایی تبدیل می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر این‌گونه توبه‌ام را بشکنی، بگذار این کار به دست تو انجام شود تا این کار برای تو زیبا و پسندیده گردد.

هوش مصنوعی: امید به خداوند به اندازه‌ای است که او بتواند با بخشش خود، گناهان افراد گناهکار را ببخشد.

هوش مصنوعی: به ویژه گناه من این است که پس از انجام عبادت خداوند، در خدمت فرمانروایی بودم که مسیر را هموار می‌سازد.

هوش مصنوعی: دستور ملک صاحب ابوالقاسم احمد آن حمد و ثنا را به دل و دیده خریدار است. این جمله بیانگر این است که شخصی که در مقام و موقعیت بالایی قرار دارد، توجه ویژه‌ای به ستایش و عبادت خدا دارد و این حمد و ثنا در قلب و چشم او ارزشمند و باارزش است.

هوش مصنوعی: خوشبختی و سعادت در بهترین شکل خود نمایان شده است و این دو به وضوح در هر دو وجود دارند.

هوش مصنوعی: وقتی که سایه او از دولت محمود دور شد، آیا دیدی که جهان به چه وضعیت و با چه رفتارهایی دچار شد؟

هوش مصنوعی: بدون سایه و بدون بزرگی او، ملک جهان مانند خانه‌ای است که دیوار و سقفش در حال فرو ریختن است.

هوش مصنوعی: لشکری به جنب و جوش افتاده و پادشاه در حال حرکت است و خزانه نیز به سمت دیگری دچار تغییر و بی‌نظمی شده است.

هوش مصنوعی: بدون اینکه هیچ پولی به خزانه اضافه شود، در سراسر جهان نه پولی باقی می‌ماند و نه سکه‌ای.

هوش مصنوعی: ثروتش بیهوده و بی‌ارزش شد و دارایی‌اش insignificant گشت. دشمنی احمق و بی‌توجه به زندگی او، با سخنانش او را مورد انتقاد قرار داد.

هوش مصنوعی: اکنون که دوباره به این مقام و نعمت رسیده‌ای، نگاه کن تا ببینی این سرزمین که تحت فشار است، چگونه به زوالی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: هرچند امروز خراسان در حال خراب شدن است و مردم زیادی دیگر در آنجا زندگی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: سال آینده، از برکت و نعمت‌های آقا، مانند باغی پر از گل در ماه آذر خواهد شد.

هوش مصنوعی: نظر و اندیشه‌ی شخصی بزرگ مانند باران و بهار است؛ زیرا وقتی این دو با هم ترکیب شوند، گلزار شکوفا و خندان می‌شود.

هوش مصنوعی: عدل و انصاف برقرار شد و آرامش به جامعه بازگشت و مردم از چنگال گرگ‌های درنده و خیانتکار رهایی یافتند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه دندان‌ها همه از بین رفت و قدرت چنگال‌ها کاهش یافت، چون کفتار اکنون به دنبال لاشه افتاده است.

هوش مصنوعی: شش سال دل خود را با راحتی و آسایش سپری کردند، اما امروز باید مانند شتری که مدام نشخوار می‌کند، همه چیز را دوباره مرور کنند.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد غذا می‌خورند و تصور می‌کنند که خوردن زیاد می‌تواند بهبودشان دهد، اما در واقع این باعث می‌شود که مردم بیمار شوند.

هوش مصنوعی: بیماری دوباره سراغش آمد و او به شدت لاغر شد، مانند برگی که درخت سپیدار در باد می‌لرزد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که همه قبل از این لحظه در خواب بوده‌اند و اکنون با این خواب طولانی بیدار شده‌اند.

هوش مصنوعی: مستی و غفلت فکر و هوش را از سر آدمی می‌برد و در نتیجه، او را از حالت بی‌خبری به بیداری می‌کشاند.

هوش مصنوعی: ای کسی که بر صدر وزارت نشسته‌ای، صاحب قدرت و رستگاری به تو بازگشته و از اندوه و ناله رهایی یافته و از ننگ و عیب در امان شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو در خور او بودی و او در خور تو بود، خداوند سزاوار است که پاداش را به شایستگی برساند.

هوش مصنوعی: خداوند بر تو و بر صاحب، شادی و خوشبختی را نازل کند و پیمان کهن را تازه کند و شادی را به آزادگان به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: دنیا برای او سخت و پیچیده شده، اما برای کسی که دل خوشی دارد، همه چیز آسان و راحت به نظر می‌رسد. از سوی دیگر، برای کسی که با نیت‌های بد زندگی می‌کند، جهان همواره دشوار و پر از مشکلات خواهد بود.