هوش مصنوعی: ای دل، تو چه می‌گویی از آنکه محبوبم به یاد من است؟ او می‌پرسد که حال و روز من چگونه است و کارهایم به چه صورت پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: می‌گوید که من یک خدمتکار داشتم و دیگری می‌گوید من یک بندۀ وفاداری داشتم.

هوش مصنوعی: اندوه خوردم، کسی که غم من را می‌خورد. دیروز در اندیشه‌ای بودم، کسی که همیشه بر من بود.

هوش مصنوعی: من، او را که بسیار لطیف و نازکدل می‌بینم، نمی‌خواهم که باری سنگین بر دل حساس من گذاشته شود.

هوش مصنوعی: او را نمی‌توان گفت که غم من را بخورد، زیرا دل شاد و شاداب او به غم‌ها نمی‌سازد.

هوش مصنوعی: من عاشق تو هستم و باید به درد و رنج خودم ادامه بدهم. ای عشق، تو تمام درد و غم‌های من هستی و باید از این مصیبت‌ها مراقبت کنم.

هوش مصنوعی: با وجود این همه درد و غم، اگر آن معشوق زیبا دور از من نبود، چه حال و روزی داشتم؟

هوش مصنوعی: زمانی که چشمم از تماشای آن ماه زیبا دور شد، اندوه و غم من به طور نامحدودی افزایش پیدا کرد و هیچ مرز و حدی برای آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی از اندوه جدایی او به شدت غمگین و نزار شدم، چه انتظاری داری اگر از دل شکستگی‌ام ناله کنم و زاری کنم؟

هوش مصنوعی: احوال دل خود را بیان نمی‌کنم، چون این کار در ستایش امیر پسندیده نیست و نمی‌خواهم از غم دلم سخن بگویم.

هوش مصنوعی: شاهزاده محمد، که جانشین عادل در دنیای حکومت است، پسر احمد، فرزند محمود، آنچه را که علم می‌دانست خریداری کرد.

هوش مصنوعی: او برتری و شرافتی دارد که از همه شاهان بالاتر و برتر است؛ همچنان که در میان همه فرمانروایان، او بهترین و با فضیلت‌ترین است.

هوش مصنوعی: جواب جوانی در زمینه هنر از تجربه و دانش کهنه‌کاران نیز برتر است و حتی پیران با تجربه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: پیری که در سن و سال خود حرف‌های بی‌معنا نگوید، نشان‌دهنده‌ی آن است که او فردی ناتوان و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: در علم، خداوند دانشش بسیار گسترده و بی‌پایان است، در حالی که در بخش بخشش و رحمتی که به بندگانش دارد، من و برخی دیگر می‌توانیم به اندازه‌ای که می‌دانیم او را بشناسیم و درک کنیم.

هوش مصنوعی: از او بپرسید که چرا تمامی مشکلات و سختی‌های دنیا برایش آسان و بی‌دردسر به نظر می‌رسد، چرا که او هیچ مشکلی را دشوار نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: صد نکته و مضمون مختلف را می‌توان در دو جمله به تو منتقل کرد و این شگفتی را من بارها دیده‌ام، نه تنها یک بار.

هوش مصنوعی: با وجود تمام داشته‌ها و شایستگی‌ها، مانند پادشاهان نیست که از کینه و ظلم پر شده باشند.

هوش مصنوعی: هرچند که دنیا وسیع و بزرگ به نظر می‌رسد، اما برای دل او به اندازه‌ای تنگ و محدود است که از یک نقطه پرگار هم کمتر احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، چقدر دل بی‌ارزشی دارد که در آن گم شده است، در حالی که چیزی که به مدت شش روز توسط خداوند خلق شده، در مقایسه با آن بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: هر کس به جز آن کسی که به راه واحد ملت پیامبر مختار (صلی‌الله علیه و آله) هدایت شده باشد، از همه چیز باخبر است.

هوش مصنوعی: به راستی که دنیا برای او ارزشی ندارد و قسم می‌خورم که جهان هم برایش اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به خاطر خوبی‌های تو بر تو منت نمی‌گذارد، چون خوب می‌داند که رفتار تو می‌تواند باعث شکوه و زیبایی کارهایت شود.

هوش مصنوعی: اگر کشور تو را به خود بپذیرد، می‌گوید اشتباهاتی که انجام دادی قابل بخشش است و عذر تو را قبول می‌کند.

هوش مصنوعی: آنگاه که شکرگزار نعمت‌های او باشی، از شرم و محبت، چهره‌ات همچون گل سرخ سرخ و زیبا می‌شود.

هوش مصنوعی: در تابلو که به ادبا اختصاص دارد، زینت‌هایی وجود دارد و در کیسه‌ای که به شعراء تعلق دارد، سکه‌های طلا موجود است.

هوش مصنوعی: خداوندا، برای آن اراده و آن نعمت و آن دل قوی، جز از این راه، چیزی نباید بوجود آوری.

هوش مصنوعی: او به دنبال کسب نام نیکو و شایستگی است و با این حال، چقدر دشوار است که انسان چنین نامی را به دست آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر نیکو نامی، سخنان من و تو بر دل نمی‌نشینند مگر اینکه مردم باهوش باشند.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد نام نیکو داشته باشد، باید با دشمنان و چالش‌ها به مبارزه بپردازد و در این راه تلاش و کوشش زیادی کند.

هوش مصنوعی: هیچ کسی را به خاطر بی‌فایده بودنش ستایش نمی‌کنند و من در اینجا کسی را می‌بینم که از سنگ‌ریزه هم بیشتر مورد ستایش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر در ویژگی‌های او ضعفی وجود داشت، قطعاً آن را پنهان نمی‌کرد و بی‌تردید در مورد آن صحبت می‌شد.

هوش مصنوعی: خدایا، دور کن چشم بد را از او، چرا که من جز ننگ و عار چیزی نمی‌شناسم که از جانب تو داده نشده باشد.

هوش مصنوعی: کسی که ناظر و تماشاگر است، تنها درباره‌ی آنچه می‌بیند صحبت می‌کند. او از ویژگی‌ها و هنرهای بزرگ بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: ای خورشید پادشاه و زینت جهان، ای نعمت برای اهل علم و آزادی‌خواهان.

هوش مصنوعی: تو از تمامی اصول و قوانین زندگی آگاه هستی و قدرت فهم آن‌ها را داری. فقط باید به یاد داشته باشی که عشق و محبت را حفظ کنی و هرگز آن را فراموش نکن.

هوش مصنوعی: آن کار را به یاد داشته باش که در این زمان هر سال انجام می‌دادی، لباس خز بپوش و از بالای منزلت پایین بیا.

هوش مصنوعی: بفرمای که برای تو دژی محکم از آهن و فولاد بسازند و دیواری دور آن بکشند.

هوش مصنوعی: برای او آتش بیفکن و بخوراک عود بریز تا از بوی عود بفهمم که در بازار چه می‌گذرد.

هوش مصنوعی: یک روز در حال گشتن از خانه به بازار بودم که ناگهان به یک کلبه عطار برخورد کردم.

هوش مصنوعی: عطار در کلبه‌اش نشسته و با عود می‌نوازد و می‌پرسد که تو چه ویژگی‌هایی داری و چه چیزی از خود بروز می‌دهی.

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای چوب خوشبو، اگر حتی کمی از بوی عطرِ عنبر را داشته باشی، برایم خوشایندتر از این است که چوب زیادی از عود داشته باشی.

هوش مصنوعی: عطر مشک نه همان چیزی است که به آسانی می‌توان درباره‌اش سخن گفت. تو اشتباه گفتی، پس بهتر است عذرخواهی کنی و طلب بخشش نمایی.

هوش مصنوعی: ای زیبایی تو برای من خیلی ارزشمند و گرامی است، اما مال و ثروت تو برای تو مانند یک دشمن و دردسر است.

هوش مصنوعی: امروز برای من از عود (بوی خوشی که از سوختن چوب خوشبو به مشام می‌رسد) گناهکارتر است، چون کسی که در وجود قدرت و قوت خدا شک دارد.

هوش مصنوعی: ای شاه، مجازات گناهکاران همواره با آتش در ارتباط است و باید بدانید که نتیجه اعمال ناپسند، عذاب و سختی خواهد بود.

هوش مصنوعی: باغ در فصل پاییز زرد و زیباست مانند زر، اما در زمستان و با سردی و وزش باد، به حالت خشکی و زنگار می‌رسد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کوه در مه آذر همچنان پابرجا و ثابت بماند، دشت نیز در مه آذر مانند وحشی و بی‌قرار خواهد بود.

هوش مصنوعی: شاد و خوشحال زندگی کن و با خوشی و عشق به همسرت، چون گل تازه در باغ گلها، لذت ببر.

هوش مصنوعی: هر روز تجربه‌ای تازه و خوشایند داریم، هر روز عزت و بزرگی جدیدی به دست می‌آوریم، هر روز به خوشی و نشاط می‌پردازیم و هر روز دوستی نیکو را در کنار خود داریم.

هوش مصنوعی: صد مه دیگر برای شادی در سلطنت جهانگیر و دارنده دنیا بیفزای.