تکرار را در شعر زیاد میبینیم که تکرار از ویژگیهای شعر این دوره است.
آنجا که باغ و راغ و کوه و دشت را به حلّه تشبیه کرده نوع تشبیه "تشبیه تسویه" است یعنی چند مشبه به یک مشبه به مانند شود.
جناس هم زیاد دیده میشود مثل گُل و گِل که جناس ناقص حرکتی اند.
این قصیده شریطه یا دعای طولانی دارد.
لغت نوبهار هم به جز معنی فصل؛ معانی دیگر هم دارد. نووه ، وَهاره . نام مجسمه ای در بلخ از معابد بودایی. نام آتشکده ٔ بلخ هم است که سقف و دیوار آن با دیبای الوان آراسته است. نام بتخانه ای هم هست ، بعضی گویندهمان خانه ٔ بزرگ که در بلخ ساخته بودند و در آن عبادت ِ آتش می کردند. (ابرهان قاطع) میبینیم نوبهار معنای جای زیبا و آراسته مثل بتخانه می داده است.

ماشاالله همه هم یک کلمه ی خاص رو سرچ کردن و به این شعر رسیدن 

اصلاََ سطح ادبی مردم ایران خیلی بالاست

یک کلمه ی نیکو چند بار در خط های 7 ، 8 ، 9 و 16 هست .

آخه این شاعر عزیز رو کیا میشناسن ؟!

همه سرچ کردن دیگه :|