هوش مصنوعی: این شعر به فردی اشاره دارد که قدرت و استحکام دین محمد را تقویت می‌کند و به عنوان یار راستین دولت محمود شناخته می‌شود، کسی که بر دشمنان خدا پیروز است.

هوش مصنوعی: زمانی که به پیروزی بازگشت، در دروازه‌های قنوج نشانه انتصار و دستاوردهایش را مشاهده کرد، در حالی که سمت راست و چپش نشانی از پیروزی و موفقیت بود.

هوش مصنوعی: هنوز پرچمش مانند گل نسرین از گرد و غبار راه، و هنوز خنجرش به تازگی خونین است، همانند گل انار.

هوش مصنوعی: ماه هنوز تحت تأثیر صدای کوس اوست و به خاطر درخشش تیغش، ستاره‌های سیار هم چشمانشان به او خیره مانده است.

هوش مصنوعی: برای جلوگیری از ریختن خون دشمنان خدا و به منظور تقویت دین پیامبر، مختار تلاش می‌کند.

هوش مصنوعی: یک رهبر با اراده و قوی، با عزمی راسخ، به جلو می‌رود و با قدرت و شجاعت زیر پرچم منصور، سپاه بزرگی را به حرکت درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم در این راه پیش بروم در حالی که شب جدایی بسیار طولانی و سخت است، مانند زندگی آدمی فقیر که پر از ناراحتی و دشواری است.

هوش مصنوعی: پستی و بلندی‌های این سرزمین، مانند چنگال‌های بزرگی از شیر هستند، و ارتفاعاتش به شکل پشت یک نهنگ ناهماهنگ به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: در شب، خاک او با رطوبت و نم آمیخته شده و هوای او به خاطر بخار، تیره و تار است.

هوش مصنوعی: وقتی گیاهان بدون برگ می‌شوند، شبیه به چوب‌هایی می‌مانند که رنگ و زینت درختان را ندارد و از میوه خالی هستند.

هوش مصنوعی: در دل جنگل او گم شده‌ای. نشانه‌اش، درختی است که به شکل پیل (فیل) است. آنجا جایی است که سلاح سواران را برپا کرده‌اند.

هوش مصنوعی: او رفت و به دستوری گفت که تو رهبری سپاه و تجهیزات را بر عهده بگیر و آن‌ها را آماده کن.

هوش مصنوعی: وقتی من به سمت آن ارتش می‌روم، تو هم آن ارتش را مثل ارتش شاه تصور کن.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که از یک ارتش پنج نفر را برداشتند و سپاه به این نتیجه رسید که تعداد این افراد نمی‌تواند به اندازه کل سپاه باشد. یعنی، وقتی که تنها پنج نفر از یک گروه بزرگ کم می‌شود، این کم‌شدن تأثیر زیادی بر کلیت آن گروه نخواهد داشت و به عبارتی اندازه و قدرت کل سپاه تغییر نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: محمد عربی به همراه جمعی از آزادگان برای نماز شام به پیش رفت.

هوش مصنوعی: هنوز میر خراسان در حال حرکت بود و پیشاپیش سپاه، کسی به عنوان پیشرو و راهنما در میدان نبرد حاضر شده بود.

هوش مصنوعی: هر فردی که می‌آید، به گونه‌ای کشان کشان به سمت او می‌برد، در حالی که مبارزان و عزیزان آن سپاه را تحقیر می‌کند.

هوش مصنوعی: فرمانده ارتش از آنجا رفت و نشانه‌ای از سپاه را نشان داد، در زمانی که برای خوردن نهار آماده شده بودند.

هوش مصنوعی: در این طرف می‌آید و هیچ کاری نمی‌کند، از حیله‌گری هیچ صدایی نمی‌زند.

هوش مصنوعی: شب بود و سپاهیان وارد شدند، پس از آنکه اسبانشان را برداشتند و به سوی چنین پادشاهی رفتند، ننگی در کار نیست.

هوش مصنوعی: سپاه سلیح به سرعت از هم پاشید، همانطور که در فصل پاییز برگ‌ها از درختان می‌ریزند.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، او تمام یاری را دریافت کرد. خوشا به حال کسی که در چنین شرایطی، یاری کامل دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که شب تار و سیاه فرا رسید و نور روز از بین رفت، زیبایی و سادگی شب بر روی همه چیز سایه افکند.

هوش مصنوعی: به جای اینکه لشکر آنها را ببیند، تنها آثار خیمه‌هایی را بر زمین مشاهده کرد و هیچ نشانی از سلطنت و قدرت آنها ندید.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از سفری صحبت می‌کند که در آن به همراه عده‌ای به راه افتاده‌اند. اما در میانه راه، دشمنان دین به آنها حمله کرده و همه را به قتل می‌رسانند. این موضوع باعث تأسف و اندوه شاعر می‌شود.

هوش مصنوعی: سربازان به مانند فیل، قدرت و توانایی بزرگ خود را نشان دادند و دشمنان را به راحتی شکست دادند و آن‌ها را به شدت تحت فشار قرار دادند و خسته کردند.

هوش مصنوعی: از بالای بار فیل‌هایشان، نگین‌های سرخ و طلاهای باارزش را برداشتند.

هوش مصنوعی: ستایش خدایی را که آن پادشاه در هنر خود چنان بی‌نظیر است که زبان خلق از وصف او و هنرهایش ناتوان مانده است.

هوش مصنوعی: در این بیت به تلاش و جنگ بین دو پادشاه پرداخته شده است. گفته می‌شود که هر دو طرف با جدیت در پی رسیدن به هدف‌های خود هستند و در تلاشند تا به خواسته‌هایشان برسند. در نهایت، اهمیت مبارزه و کوشش در میان فرمانروایان برجسته و تأثیر آن بر روند امور نمایان است.

هوش مصنوعی: وقتی روز به او نظر کرد، به جنگل برگشت و به این فکر کرد که چه دشمنی با تمام بدی‌ها دارد.

هوش مصنوعی: آیا تو پناهگاه شجاعت هستی که نوک نیزه را در دست داری؟ آیا تو معیاری برای شریعت نیستی که تیغ تیز را به همراه داری؟

هوش مصنوعی: چقدر زیبایی‌هایی را که تو از معابد الهه‌ها و بت‌ها برداشت کرده‌ای، شبیه به آن بت‌هایی است که از لاهور برمی‌داری.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه مخالفان، بت‌ها را پرستش می‌کردند، هدایتگران در آن سرزمین‌ها و مناطق با مشکل مواجه بودند.

هوش مصنوعی: بت‌های طلایی را شکستی و با نام خدا، آن طلاها را به دینار تبدیل کردی.

هوش مصنوعی: شهادت را به عنوان یک روش ارزشمند در دستت قرار دادی و آن را در گنجینه‌ای قرار داده‌ای. این گنجینه، شامل همه چیزهای باارزشی است که از اطاعت و بندگی تو به دست آمده است.

هوش مصنوعی: هر وقت که جبرئیل بخواهد کلیدی برای باز کردن در بهشت به تو بدهد، روز شمار به تو نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم در حالی که صفات و کارهایت از هر گونه کلامی بالاتر و بزرگ‌تر است؟

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که فرامرز، پسر رستم، در سرزمین سند ماری را کشت و به این کارش افتخار کرد و آن را به سرسبزتر از تبار خود نشان داد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه تیرهای زیادی از کمان بلند پرتاب شده بودند و به کار برده شده بودند، متوجه شد که شرایط تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: تو در هند شاهی هستی که شجاعت و دلیری‌ات نسبت به دیگران قابل قیاس نیست و از همه برتری داری.

هوش مصنوعی: هر شب تا زمانی که درهای فرشتگان باز باشد و ستاره‌ها در آسمان درخشان باشند، باید در گرد شادی و خوشبختی زندگی کنم.

هوش مصنوعی: نماز مغرب شروع می‌شود و خورشید از دور مانند طلا درخشان است که دور آن را سایه‌ای گرفته است.

هوش مصنوعی: عزیز و بزرگوار باش و بدان که اگر بخواهی، می‌توانی فرمانروای بزرگ‌تری باشی و جهان را بر طبق خواسته‌هایت اداره کنی.

هوش مصنوعی: افتخار و عزت به خاطر اردوی تو به صف آمده‌اند و پیروزی و موفقیت در اطراف حضور تو در حال گردش است.

هوش مصنوعی: دو چیز در دسترس هر دو نفر قرار داده شده است: یکی برای نصیحان و另一 برای رقبا. یکی تخت و مقام برای مشاوره‌دهندگان و دیگری دار و دستاویز برای حسودان.

هوش مصنوعی: در یک فال مثبت، چهره تو نمایان شده است. دیر کردن تو در این روز بسیار خوب است و می‌تواند افکار و خواسته‌های زیادی را به همراه داشته باشد.