هوش مصنوعی: ای پسر، نمی‌دانم چرا تو هر بار به شکلی متفاوت با پدر خود رفتار می‌کنی.

هوش مصنوعی: با این رفتاری که تو داری، اگر هم مثل ایوب صبر کنم، به هر حال قادر نیستم از این وضعیت محافظت کنم.

هوش مصنوعی: اگر مثل من دلگیر و ناراحت شوی، وقتی کم به تو نگاه می‌کنم، و وقتی که به تو نگاه می‌کنم، تو به سمت دیگری نگاه می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو بوسه‌ای ندهی و نخواهی که دیگران هم بوسه‌ای بدهند، پس تو ای جان پدر، از رنج و محبت پدری چه انتظاری داری؟

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی کسی جز تو مرا ببوسد، پس نگذار کسی به مانند تو این کار را انجام دهد.

هوش مصنوعی: من برای پرورش دادن تو سختی می‌کشم، زیرا تو نیز برای به دست آوردن آرزوهایم سختی می‌کشی.

هوش مصنوعی: به خواسته‌های قلب من توجه کن و خودت را ناراحت نکن. اگر می‌خواهی از همراهی من خوشحال باشی، باید این کار را بکنی.

هوش مصنوعی: من تو را به قدر نزدیکی‌ای که تیر به هدف می‌رسد، به خود نزدیک می‌کنم، اما تو هر چه نزدیک‌تر می‌شوی، من از تو دورتر می‌شوم.

هوش مصنوعی: ای دوست، نگذار که اگر من از تو دور شوم، به خاطر گریه‌های تو، من نیز دلتنگی و خون‌دل بخورم.

هوش مصنوعی: من به خاطر هیچ‌کس دل به تو داده‌ام، چون جز تو کسی نیست که بتواند به خوبی تو را به من معرفی کند.

هوش مصنوعی: تو از دل من خبری یافتی که خوب می‌دانی، در مورد مدح و ستایش یک بزرگوار آزاده، سخن گفتن با واژه‌های زیبا و فصیح دری چه ارزشی دارد.

هوش مصنوعی: خواجه سید ابوسهل احمد بن حسن، که در مقام ریاست و رهبری به شهرت رسیده، توجه و لطف ویژه‌ای از جانب خداوند برخوردار است.

هوش مصنوعی: زیبایی و درخشندگی آن ماهی، ناشی از گوهر و زیبایی خاص خودش است و او همچنین دختری دارد که به خاطر زیبایی‌اش، شایسته توجه و محبت دیگران است.

هوش مصنوعی: شرف و ارزش انسان به نعمت و مال دنیاست، بلکه به چشمی که او را می‌بیند. مردی که با خطرات بزرگ سر و کار دارد، از زندگی شاداب‌تر و با طراوت‌تری برخوردار است.

هوش مصنوعی: کسی که در خانه خود مهارت و فضیلت را آموخته است، در نهایت به ارزشی همچون گوهر می‌رسد.

هوش مصنوعی: از بخشش مداوم و رفتار نیک او، شاعران و نویسندگان به سفر کرده و به او احترام می‌گذارند.

هوش مصنوعی: او با بزرگی و هنر خود نام پدرش را زنده کرد، و پسران نیز باید به همین شکل به بزرگداشت و احترام پدرانشان بپردازند.

هوش مصنوعی: وزرا با نیکویی، دانش و تدبیر خود، جایگاهی نزدیک به پادشاه پیدا کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به هنر او برسید و در آن راه تلاش کنی، ممکن است به اندازه یک قطره باران هم نتوانی به او نزدیک شوی.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی یا نخواهی، او به تو نزدیک خواهد شد؛ چرا که وقتی از جلوی خانه‌اش عبور کنی، حتماً نظرش به تو جلب خواهد شد.

هوش مصنوعی: بدون شک، کسی که به خوبی‌ها عادت کرده باشد، در میان عادت‌های نیکو به گونه‌ای خاص و نادر معروف خواهد شد.

هوش مصنوعی: به طرز زیبایی، چهره‌ای دل‌انگیز و شخصیت منحصر به فردی دارد که هیچ‌کس نمی‌تواند مانند آن را بیابد. این چهره خوشبختی و آن شخصیت دلپذیر، هر کسی را مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: ای بخشنده و مهربانی که خداوندی، مدام از تمام خلق بابت یک دینار هم قدردانی می‌کنی.

هوش مصنوعی: در این جهان کسی مانند تو وجود ندارد، نه از نظر خوش‌سیرتی و نه از نظر خوش‌نگری.

هوش مصنوعی: تو عادت‌های نیکو و رفتارهای پسندیده‌ای داری و فضلت را در مسیر درست راهنمایی می‌کنی تا دیگران هم از راهنمایی‌های تو بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: شما زینت و زیبایی سلطنت خداوند هستید و جایگاه شما در ریشه‌ی فرمانروایی کشور مهم و شرقی، که به مانند پادشاهی است، قرار دارد و این مقام را از درگاه الهی دریافت کرده‌اید.

هوش مصنوعی: رشک و بخل در نزد تو به مانند کفر است، و سخن گفتن نسبت به تو، نشانه دین‌داری است. مرد دین‌دار، دوستی به تو دارد و او به خاطر کفر از تو دور نیست.

هوش مصنوعی: در دنیای پرچرخش و تغییر، همت و اراده توست که بر تمام مشکلات غلبه می‌کند. جای شگفتی نیست اگر با تکیه بر این اراده، برتر از همه موانع و چالش‌ها به موفقیت برسی.

هوش مصنوعی: قدرت دست انسان به آن درجه از اراده و همت بالا نمی‌رسد، پس تو با وجود تمامی رنج‌ها و دردهایی که داری، به این همت دست یازیده‌ای.

هوش مصنوعی: ای جواد و بخشنده‌ای که همه به سمت generosity و بخشش تو گرایش دارند، ای کریم و با سخاوتی که همه مردم، راه‌هایی را که تو به آن هدایت می‌کنی، طی می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی سخن بگویی، باید ساده و روشن صحبت کنی. و زمانی که به دنبال هنر هستی، باید با احساس و عمق درونت به آن بپردازی.

هوش مصنوعی: هنگامی که شیر نر در برابر هنر شما قرار گیرد، روباه براحتی زشت و بی‌مقدار به نظر می‌رسد؛ بنابراین، وقتی به تو می‌گویم که تو شیر نری هستی، به خاطر برجستگی و توانایی‌های توست.

هوش مصنوعی: چرا باید هنر و فضل خود را به دیگران نشان دهم، در حالی که همه مردم به هر دو نوع آنها آشنا هستند و از آنها بهره‌مند می‌شوند؟

هوش مصنوعی: زمانی که بهار فرا رسد و سپاه خود را به باغ برساند، باغ پر از لاله‌های جدید و گل‌های تازه خواهد شد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که کوه و دشت تو تبدیل به تختی با جواهرات شود، مانند فرش و سجاده‌ای زیبا از شوشتر به نظر برسی.

هوش مصنوعی: شما خوشحالی، توانایی و قدرت زیادی داشته باشید، به گونه‌ای که در هر زمان به پرورش و رشد من کمک کنید و در مواقع ضرورت، از من حمایت کنید.

هوش مصنوعی: محفل تو مثل باغی در بهار است که پر از پرندگان زیبا و خوش‌صدا است که با ناز و دلبری در حال رفت و آمد هستند.

هوش مصنوعی: گوش تو به شنیدن موسیقی مشغول است و لبت به نوشیدن شراب. چشمانت به سوی دو گونه زیبا و شاداب تو نگاه می‌کنند.