یک نفر تلگرام زد و پرسید:
«ببخشید میشه معنی اینو بگید؟
از بس کآب دو چشم او بهم آمد
قیمت عودسیه گرفت سماری»
جواب شو تایپ کردم و به خودم گفتم حالا که زحمت تایپش تموم شده، کپی کنم واسه دوستان گنجوری:
جواب من: مال یه قصیده زیباس از فرخی سیستانی که در مدح یکی از امیرها گفته
شروع قصیده با تغزله. معشوق فرخی که سوار شتر بوده به فرخی میگه میخوای با کاروان امیر بری؟ میخوای منو تنها بذاری؟ تو راه اگه غصه دار شدی کی غمگسارت میشه؟
فرخی میگه به امیر خدمت میکنم و غمگسارم خدمت منه
دختره گریه ش می گیره و از بس اشک میریزه و هی وسمه و سورمه های چشمش میریزه روی سماری«کجاوه شتر» کجاوه مثل عود معطر و سیاه و پر قیمت میشه
زمان فرخی شعر عرفانی نداشتیم و شاعر با قلدری با معشوقش حرف میزده چون معشوقش، کنیزش بوده و اونو خریده بوده
شاعر اگه از معشوقش ناله داشته، فوقش این بوده که چرا شراب رو دیر آوردی یا چرا ساز نمیزنی و نمی رقصی