هوش مصنوعی: زمانی که در فراق تو هستم، مانند گل در دو رخ زیبا می‌شوم. به رنگ صورت خودم در باغ گل، به دنبالت می‌گردم.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است به ظاهر شبیه به گل‌های دیگر باشی، ولی هیچ‌کدام مانند تو زیبایی و عطر خاصی ندارند.

هوش مصنوعی: در کنار جوی آبی، مجلسی برپا شده است برای زیبایی‌ها و نیکی‌ها. این زیبایی‌ها همانند گلی است که به زیبایی گوش تو شباهت دارد و در این مجلس حاضرند.

هوش مصنوعی: از جمع ما، افرادی که دو رو هستند را دور کن و به جای آنها، لب‌های سرخ و گل‌های زیبا به جمع ما بیاور.

هوش مصنوعی: باغی است که به زیبایی بسیار تزئین شده و گل‌ها در آن به گونه‌ای قرار گرفته‌اند که از یک سو نمایی دو رنگ و از سوی دیگر نمایی یک رنگ دارند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این گل زیبا به طور همزمان در دو سوی خود نما نماید، ما نمی‌توانیم از این باغ بیرون برویم.

هوش مصنوعی: تو در پرده عشق، به نصر و موفقیت دست یاب، و در وصف زیبایی مانند گل، غزل بسرا.

هوش مصنوعی: تا وقتی که امروز را با شادی بگذرانیم، چون فردا زمان جنگ و تلاش فرامی‌رسد.

هوش مصنوعی: ما همیشه آرزوی سفر به کشمیر را در دل داریم، اما به خاطر همین آرزو حتی نمی‌توانیم از آن یک لحظه دور شویم.

هوش مصنوعی: گاهی پیش می‌آید که به آرامی به کشمیر می‌رویم و از زیبایی‌های آنجا لذت می‌بریم و از چهره‌های دلربا به تماشا می‌نشینیم.

هوش مصنوعی: اگر خدا بخواهد، امسال در کشمیر پادشاهی هست که من را آرام نخواهد گذاشت تا انتقامی که از او دارم را بگیرم.

هوش مصنوعی: کار من جهاد است و امیدوارم همیشه اینگونه بمانم تا سرزمین من از بدعت و کفر پاک شود.

هوش مصنوعی: جنگ و نبرد در کوه‌ها و دره‌های هند برای من از زیبایی باغ‌ها و بهار و حتی لب‌های مرزبانان دل‌انگیز‌تر است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تجربه‌ای اشاره می‌کند که در یک سفر یا مکان زیبا (خلد) با برخورد به یک خاردار، درد و رنجی را حس می‌کند. این خاری که به او آسیب می‌زند، در واقع یک نماد از مشکلات یا چالش‌هایی است که در زندگی ممکن است با آن‌ها مواجه شود. شاعر از این موضوع یاد می‌کند که حتی در مکان‌های زیبا یا در زمان‌های خوب، می‌تواند به مشکلاتی بر بخورد که او را آزرده خاطر کند. در نهایت، به تأثیر این تجربه بر زندگی‌اش و در دستانش (کف دست) اشاره دارد، که نشان دهنده‌ی اثرات عمیق این چالش‌ها بر اوست.

هوش مصنوعی: در این مسیر، مانند مورچگان در یک غار تنگ، گام برمی‌داریم. اینجا مکانی است که با وجود سختی‌ها، مسیر خوشبو و زیبای سرو سهی را برای خود ساخته‌ایم.

هوش مصنوعی: مردی که سلاحش را به سمت دیگری می‌گیرد، برای من چهره‌اش از صد بت زیباتر است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بر دشمن دین ضربه نزنم، باز نخواهم گشت، حتی اگر قلعه‌اش از آهن و بسیار محکم باشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از شهرها هستند که مردانشان امروز نمی‌توانند در آنجا چیزی جز زن بی‌شو ببینند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم کافر پیدا کنم، قصد مسلمان شدن ندارم؛ حتی اگر در جایی سخت و خطرناک باشد، از آن مکان عبور نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: از افتخار و خوشی سرمایه‌دار بودن خود می‌نازد و به این فکر است که حتی دشمنانش هم بر ذلت خود می‌افزایند.