هوش مصنوعی: روز گذشته، معشوق زیبای من با چهره‌ای درخشان و نرم به سراغم آمد.

هوش مصنوعی: او مانند نخی از سمن و با بدنی شبیه گل سرخ است که در یک پیراهن زیبا به تن دارد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای چون کبک در حال پرواز است و بر دوش او بار سنگینی قرار دارد. در حالی که بر اثر این بار سختی که به او وارد می‌شود، همچنان با زیبایی و وقار چون سرو در باغ می‌ایستد.

هوش مصنوعی: در موهای تاب‌دارش هزاران گره وجود دارد و هر گره نشانی از زیبایی و پیچیدگی اوست.

هوش مصنوعی: گفتم حال و روزت چگونه است؟ او پاسخ داد که زندگی برایم پر از زحمت و رنج است.

هوش مصنوعی: این شخص چگونه می‌تواند باشد که در زندگی‌اش هیچ میانه‌ای ندارد، یا اینکه چگونه می‌تواند کسی باشد که هیچ برزخی در سخن و بیانش وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: من از دل تو دور بودم و به زیبایی تو وابسته شدم، و در عوض، وجود تو به شیوایی و هنر من متصل بود.

هوش مصنوعی: من جای صحبت کردن از درون، به جای آماده کردن بدن برای کار، مشغول شدم.

هوش مصنوعی: چقدر می‌توانم به تو نزدیک شوم و درباره‌ی احساساتم با تو صحبت کنم؟

هوش مصنوعی: من به تو ظلم کردم و روزی خواهد رسید که از من در مورد این ظلم سوال خواهد شد.

هوش مصنوعی: امروز خواجه می‌گوید که این فرد عابد است و در آینده می‌خواهد به دینداری بپردازد.

هوش مصنوعی: در اطراف گوش او، که به رنگ گل سمن است، جوانه‌ای از خارهای سمن به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: فردا به آن ماه خواهم گفت که ای پسر، تو می‌توانی به راحتی آن خار را بشکنی.

هوش مصنوعی: اگر من درخواست نکنم که خواجه به کسی بگوید او را بزن، پس چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: خواجه ابوبکر عمید، فردی است که در خدمت لشکر علی بن الحسن قرار دارد و به نوعی در مقام یا منصب مهمی فعالیت می‌کند. او به عنوان یک مقام رسمی و مشاور در مسائل نظامی و سیاسی ایفای نقش می‌کند.

هوش مصنوعی: آنکه در سختی‌ها آرامش دارد، برای هر کسی که به بلایی گرفتار شده، مایه‌ی راحتی است. و آنکه در آزمون‌ها صبر و استقامت می‌کند، می‌تواند تسکینی برای هر کسی که تحت فشار قرار دارد، باشد.

هوش مصنوعی: خدمت به او، نعمتی بزرگ است و دوری از مشکلات به شمار می‌آید. فرمان‌برداری از او، آسایش را به ارمغان می‌آورد و مشکلات را برطرف می‌سازد.

هوش مصنوعی: خانه او مکان ملاقات افراد با خرد و دانا است و برای اهل ادب جایی برای زندگی به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که به خدمت و یاری او برود، نمی‌تواند به شیطانی برسد یا تحت تأثیر آن قرار گیرد.

هوش مصنوعی: خدمت به او را مانند درختی می‌دان که به نیکی و شادکامی می‌رسد و او را به عنوان مظهر هنر و مهارت بشناس.

هوش مصنوعی: هر کس که بر او سایه افکنده باشد، آن درخت از مراقبت، گرما و ناراحتی به خوبی رشد می‌کند.

هوش مصنوعی: خدایا، مانند اینکه سایه او بر من افتاده، آن سایه را بر تمام دنیا بگستران.

هوش مصنوعی: تو که مظهر همه خوبی‌ها و نیکی‌ها هستی، جهان به خاطر وجود تو وابسته و اسیر عشق تو شده است.

هوش مصنوعی: سرنوشت تو را به اندازه‌ای می‌خواهد که مانند بت، شمن نیز آن را پرستش می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به آن نعمت و برکاتی که می‌خواهی دست یابی، خداوند تو را به موفقیت و خوشبختی خواهد رساند.

هوش مصنوعی: من هر چه می‌گویم از روی فکر و تجربه است و می‌کوشم که حرف‌هایم در دل‌ها نفوذ کند.

هوش مصنوعی: مدت زیادی نمی‌گذرد که به دست قدرت، تو بر سرزمین جهان صاحب اختیار خواهی شد.

هوش مصنوعی: بنده‌ای که خدمتگذار توست، مانند سالار چین خواهد بود و انگشتری از تو به عنوان نشانی ارزشمند خواهد داشت.

هوش مصنوعی: در جلوی در خانه‌ات، شب و روز، شاعران و ادیبان دور هم جمع می‌شدند.

هوش مصنوعی: کسی که در خواب است، نمی‌تواند آنچه را که تو از خودت می‌بینی، ببیند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در هنر مانند پدر فاطمه هستی و در سخاوت مانند پسر ذوالیزن.

هوش مصنوعی: سخاوت مانند یک سپاه است و تو خود آن را به عنوان یک ملکه زیبا توصیف کرده‌ای، درست مثل اینکه تو آن را به عنوان عروس می‌نگری.

هوش مصنوعی: در این دنیا، اگر کسی چیزی از تو بخواهد، خطر و ریسک خاصی ندارد. اما اگر آن چیز برای دیگران جذابیت داشته باشد، ممکن است آن فرد دچار مشکل شود.

هوش مصنوعی: آنچه از ارث پدر به دست آوردی، بدون قیمت و ارزش به راحتی بخشیدی، اما من...

هوش مصنوعی: هر چیزی که با نیّت نیک و خالص به کار می‌گیری، به خوبی و با برکت خواهد بود.

هوش مصنوعی: برای کسب علم، ادب و یادگیری دین، به مدرسه‌ها مراجعه کردی و تلاش زیادی را به کار گرفتی.

هوش مصنوعی: درست است که نام و آوازه‌ای را به جستجو می‌طلبی، اما برای رسیدن به آن، باید با اخلاق و نیکویی‌های خود را به نمایش بگذاری و در دل مردم جا پیدا کنی.

هوش مصنوعی: ای کسی که تیر سحرآمیز عشق تو را در دستان زائران مجنون می‌زنی، باید به تو قوس و کمان عشق را آموخته‌اند.

هوش مصنوعی: این بار به جای اینکه به طور طولانی از تو تعریف کنم، احساس خوب و سردی که در دل دارم را ترجیح می‌دهم.

هوش مصنوعی: از شدت بیماری و تب، ذهنم را تیره و دچار مشکل کرده‌ام، در حالی که باید مانند ستاره روشن و درخشان سهیل یمن، شفاف و واضح باشم.

هوش مصنوعی: وقتی که از این وضعیت بهتر شوم، ابتداً شعری درباره عمان تا عدن خواهم سرود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی در بیابان و دشتی وسیع قدم بگذاری، از او (تجربه یا دانش) باید خواهش کنی که چه چیزی را باید به یاد داشته باشی یا چطور باید حرکت کنی.

هوش مصنوعی: در دلم تصمیم گرفتم که اگر بهتر شوم، شعر را به زیبایی بیافرینم و معنی آن را به خودم منتقل کنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که درخت سپیدار پدیدار نشود، سیب هم نخواهیم داشت؛ و تا زمانی که درخت نارون وجود نداشته باشد، نمی‌توانیم نار(میوه) را هم ببینیم. این بیان نشان‌دهنده‌ی وابستگی و ارتباط میان موجودات و پدیده‌هاست و تاکید می‌کند که هر چیزی به وجود آمدن چیز دیگری وابسته است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که شقایق وجود ندارد، شنبلید نیز نخواهد بود؛ و تا زمانی که بنفشه نیست، نسترن هم نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: خوش باش و زندگی را با generosity و نیکی پر کن. به زندگی با دین و آداب و رسوم نیز خوش باش.

هوش مصنوعی: بخشش و رحمت تو به زوار و مهمانانت، مانند جواهر ارزشمندی است که به آن‌ها می‌دهی. نفرین بر کسی که بخواهد تو را در این بخشش آزار دهد.