هوش مصنوعی: دل آن جوان ترک به خاطر زیبایی‌اش جلب توجه می‌کند و سخنانش از شیرینی لبانش نشأت می‌گیرد، همچون طعم شیرینی شکر.

هوش مصنوعی: با زبان شیرین با من حرف می‌زند، اما نمی‌داند که صحبت‌های تلخ در شأن او نیست.

هوش مصنوعی: هرگز به خودت زحمت نده که به کار مشغول شوی و من هم نمی‌گویم که نباید این کار را انجام دهی، چرا که وجودم به او وابسته است.

هوش مصنوعی: دل من به سوی او می‌تپد و این علاقه بی‌دلیل نیست، پس این تکبر که در وجود اوست معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: سرو مانند کسی است که گل‌های زیبا و سرخ روی آن شکفته و می‌درخشد. وقتی به آن سرو نگاه می‌کنی، می‌بینی که چگونه گل‌های شاداب و رنگارنگ به آن زیبایی می‌بخشند.

هوش مصنوعی: مادرش گفت که من پسری داشتم که همچون سرو و ماه است. پس این اندوه و نگرانی من به خاطر مادر اوست.

هوش مصنوعی: آن چهره مانند گلی شکفته و قدش همچون سرو بلند است. او به راستی در برابر چشمان ماست و راهی به جز خدمت به او نداریم.

هوش مصنوعی: خواجه سیدبوبکر حصیری به نوعی نماینده‌ای است که برکت‌ها و نعمت‌های خداوند در زندگی‌اش مشاهده می‌شود. آنچه خداوند به او عطا کرده، مطابق ظرفیت و شایستگی اوست و همه این نعمت‌ها از طریق او به دیگران نیز می‌رسد.

هوش مصنوعی: سرور و بزرگ‌تر از میان محترمان کسی است که به خاطر وقار و عظمتش به دنیا نیامده، بلکه هر کسی که کوچک‌تر از اوست، او را بزرگ‌تر می‌شمرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از خدمت و چاکری دلسرد و رنجیده شود، در واقع به نوعی رنج نامرئی دنیا را برای خدمتکاری خود به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: در حالیکه همه مردم به او توجه دارند و به او نگاه می‌کنند، او باید به خدمتگزاری و دانایی خود ادامه دهد تا نکند که از نظر دیگران بیفتد.

هوش مصنوعی: دشمن شدن با فردی همچون او بی‌خردی است، چرا که عقل و درک او در کلماتش نهفته است.

هوش مصنوعی: هرگز مغرور و متکبر نباش، چرا که دشمن سرسختی در کمین است و عاقبت بدی در انتظار توست. دشمنی که می‌تواند تو را به هلاکت برساند، به اندازه یک مورچه قدرت دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد به او آسیب بزند، از میان می‌رود و اگر هم مثل سعد باشد، تمامی آسمان‌ها تحت تاثیر او هستند.

هوش مصنوعی: آتش را بشناس که در سوزش و بخار آن، ذرات خاکسترش مانند چرخ‌وار در گردش‌اند.

هوش مصنوعی: فرزند به پدر مهری دارد و این عشق و محبت باعث شده که دنیا نیز به او محبت کند، مانند محبتی که مادر به فرزندش دارد.

هوش مصنوعی: اگر دشمن به محبت و مهربانی امیدوار است، باید بداند که این امید بی‌اساس است، چون این جهان برای او مادر نیست بلک مادر او باید در جایی دیگر باشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیا با دشمنش دوست نباشد، زیرا این جهان همچون ماری است که دشمنی در دل دارد و در نهایت به او آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: او بخشنده‌ای است که به همگان نعمت می‌دهد و روزی را همواره برای مردم فراهم می‌کند، اما در واقع این پرورش‌دهنده اوست که همه چیز را به او داده است.

هوش مصنوعی: دل او مانند دریایی وسیع است که هنگام بخشش، مانند ماهی که به سرعت به دنبال راهی برای عبور است، به سرعت به سوی درخواست‌ها و نیازها می‌شتابد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نمی‌توان گفت که دیگر دری برای ورود به دنیای تازه‌ای وجود دارد و همه چیز در همان وضعیت گذشته باقی مانده است. در واقع، همه درها به یک سمت مشخص منتهی می‌شوند و جز این در، راه دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دل انسان از خوبی‌های او سیر نمی‌شود؛ این ویژگی بخشی از ذات و طبیعت اوست.

هوش مصنوعی: دست او مانند درختی است که همه مردم در بهار و پاییز به آن نگاه می‌کنند و به زیبایی‌ها و شکوفه‌هایش توجه دارند.

هوش مصنوعی: هیچ کس از ستمگری آسیب ندیده، چرا که آن ظلمی که از سوی بخشنده بر زمین می‌آید، به خود او بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر کسی جام می را در دست بگیرد و از آن سرشار شود، طلا از آن خروش معکوس نمی‌شود. زیرا آن حالت و شور و غوغا از خود آن جام ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چه در دنیا از مفهوم و معنی وجود دارد، نام او با ویژگی‌های خوب در دفترش ثبت شده است.

هوش مصنوعی: این بخش از شعر به این موضوع اشاره دارد که بخشش و عطا کردن از ویژگی‌های بارز پیامبر ماست و خوشا به حال کسانی که خود نیز از همین صفات و ویژگی‌ها برخوردارند.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوان به افتخار پرداخت، باید دلیلی وجود داشته باشد، و این دلیل، خود موجب افتخار و بزرگی است.

هوش مصنوعی: برای دریافت پیام درست و کامل، نیاز است که فردی با دیدگاه دقیق و پاک، به موضوع نگاه کند. تنها در این صورت می‌توان به درک صحیحی از واقعیت‌های جهان دست یافت.

هوش مصنوعی: تمامی خوبی‌ها و زیبایی‌ها از سوی خداوند به او بخشیده شده است و او کسی است که شایسته‌ی ستایش و مدح است.

هوش مصنوعی: عید او جشن و سرور است و خوشبختی به همراه دارد، به بتی که گاهی در دست دارد و گاهی در آغوش.