هوش مصنوعی: گفتم که به من سه بوسه بده ای آفتاب زیبای من، او پاسخ داد که در این جهان از حورهای بهشتی بوسه‌ای نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: گفتم برای یک بوسه جهانی دیگر نخواه، او گفت بهشت را نمی‌توان رایگان به دست آورد.

هوش مصنوعی: گفتم چرا از من پنهان می‌شوی ای پری، او پاسخ داد که پری همیشه در دل آدمی نهفته است.

هوش مصنوعی: گفتم نمی‌توانم تو را مثل ماه ببینم، ماه پاسخ داد که هیچ وقت نمی‌توان ماه را دید.

هوش مصنوعی: گفتم که نشانی از تو را از چه کسی بپرسم، او گفت که آفتاب را نمی‌توان بدون نشانه پیدا کرد.

هوش مصنوعی: گفتم که چرا قامت تو را خمیده و کج می‌بینم، ای دوست. او پاسخ داد که آیا تیر می‌تواند بدون کمان وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: من به او گفتم که غم تو چشم‌های من را پر از ستاره کرده است. او گفت نمی‌شود که ستاره‌ها را از آسمان کم کرد.

هوش مصنوعی: گفتم که ستاره‌ای در چشم‌هایت نمی‌بینم، اما تو گفتی که نمی‌توان از چشمان آبدار، اشکی چید.

هوش مصنوعی: به او گفتم با اشک‌هایم چهره‌ات را تجدید کن، که او پاسخ داد تنها با آب تازه می‌توان باغ را زیبا کرد.

هوش مصنوعی: گفتم اگر تو بروی، من روی خود را برمی‌گردانم. او پاسخ داد که آب گل، رنگ زعفران را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: به دوست خود گفتم که دوری‌اش مرا پیر کرده است. او در پاسخ گفت اگر درباره‌ی بزرگمنشی و فضایل پادشاه گیتی سخن بگویی، دوباره جوان و شاداب خواهی شد.

هوش مصنوعی: در گفتگویی، از شخصی پرسیدم که کدام شاه را به من نشان می‌دهد. او در پاسخ گفت که پسری از خسرو زمان و خوشبختی را به من معرفی خواهد کرد.

هوش مصنوعی: در این جمله ابتدا اشاره می‌شود به "ملک محمد محمود" و سپس صحبت از موفقیت و کامیابی او به میان می‌آید. به نوعی نشان‌دهنده این است که این شخص نه تنها شناخته شده است، بلکه در زمینه کارهایش موفق نیز بوده و این موفقیت را دیگران نیز تایید می‌کنند.

هوش مصنوعی: گفتم که چه کسی می‌تواند مرا به او راهنمایی کند؟ گفتند: آنچه لازم است، در درون توست؛ یعنی اندیشه‌ات، روح و دل و زبانت.

هوش مصنوعی: به او گفتم که می‌توانم در برابرش بروم، ولی او پاسخ داد که باید به شکلی نو و تازه حضور پیدا کنم.

هوش مصنوعی: گفتم ابتدا بگذارید که از او تعریف و تمجید کنم، گفت: این تعریف و تمجید از شاعر است، بنابراین به شعرش گوش کن.

هوش مصنوعی: گفتم که چه چیزی را درباره‌اش بخوانم که بتوانم او را ستایش کنم. گفت: او امیر، شاه و سرور است و مانند خداوند بزرگ است.

هوش مصنوعی: گفتم که پاداش خدمت به او برای مردم چیست؟ گفت در این دنیا هوای دل افراد است و در آن دنیا بهشت.

هوش مصنوعی: گفتم که همه دلایل نشان‌دهنده‌ی نفع در خدمت به اوست، اما او پاسخ داد که دیدن او بدون هیچ ضرری خودش سودمند است.

هوش مصنوعی: گفتم که اگر خوی نیک او همیشه خوب است، پس چرا روزگار همیشگی نیست؟ پاسخ داد که آیا بهاری بودن روزگار همیشه ادامه دارد یا ممکن است به خزان بدل شود؟

هوش مصنوعی: گفتم اگر فکر او مانند آفتاب روشن باشد، چرا مانند آتش دودی از خود ندارد؟ گفت در هیچ شرایطی مثل آتش نیست که دودی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: گفتم که زمین در برابر بزرگواری و صبر او سنگین و سخت است، او پاسخ داد تعجب‌آور است که آیا کاهی که در دریا می‌افتد هم سنگین به حساب می‌آید؟

هوش مصنوعی: گفتم، آیا هیچ پادشاهی در علم و انصاف وجود دارد؟ پاسخ داد، آیا خبر با واقعیت یکسان نیست؟

هوش مصنوعی: گفتم که زمانه بر کسی حاکم می‌شود و او را انتخاب می‌کند، اما گفت که هیچ‌کس نمی‌تواند به یقین بگوید که کسی انتخاب شده است.

هوش مصنوعی: من از او پرسیدم که چه مقدار از این کشور برای خداست و او پاسخ داد که این کشور از این سمت جهان تا آن سمت گسترده است.

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از کسی می‌پرسد که قهرمان واقعی که همه گنج‌ها و ثروت‌ها را دارد، کیست؟ پاسخ این است که این قهرمان، کسی است که فقط به ثروت‌ها بسنده نمی‌کند بلکه برای او کیفیت و لذت زندگی مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: گفتم در کشورش چه کسی از او محافظت می‌کند، گفتند فقط نامش کافی نیست که پاسبان باشد.

هوش مصنوعی: گفتم بخشش او چه شباهتی به دو دستش دارد، او پاسخ داد که دو دست او مانند دو ابر است که مروارید را می‌بارند.

هوش مصنوعی: گفتم که چرا زائران دور از او روی خود را به او نشان نمی‌دهند، پاسخ داد که کاروان هنوز از کاروانی که به آن تعلق دارد جدا نشده است.

هوش مصنوعی: گفتم از چه چیزی که در آن شکر وجود دارد، چه مقدار از آن سهم است؟ گفت: جایی نیست که از شکرگزاری خالی باشد.

هوش مصنوعی: گفتم که اگر کسی به او نزدیک شود، ممکن است از بزرگان و شخصیت‌های مهم باشد. او پاسخ داد که حتی ستاره‌ها هم با ماه به طور منظم ارتباط دارند.

هوش مصنوعی: گفتم آن نیزه و سنان چه معنایی دارد، او پاسخ داد که مانند ستاره‌ای است که برج آن استخوان است.

هوش مصنوعی: سوالی از او کردم که چگونه می‌توان در روز جنگ به راحتی گذر کرد و او پاسخ داد: چگونه می‌توان در میان این همه مشکلات کوچک، مانند سر سوزن از پارچه نازکی عبور کرد.

هوش مصنوعی: سوال کردم که تیر او در روز نبرد چه کاری انجام می‌دهد؟ گفت: تیر او به سمت دلیران دشمن می‌رود.

هوش مصنوعی: گفتم که تیغ او مانند صاعقه است و جواهرش درخشان است. او پاسخ داد که این تیغ، دشمن را از جانش جدا می‌کند.

هوش مصنوعی: گفتم آیا هیچ‌کس از آن تیغ نجات نخواهد یافت؟ گفت همه کسانی که با او همراهند، از آن تیغ در امان خواهند بود.

هوش مصنوعی: گفتم که قبل از این، همچون برگ نیلوفر بود، اما اکنون به رنگ سرخی عدو درآمده، مانند گل ارغوان.

هوش مصنوعی: گفتم اگر به دقت نگاه کنی، چه چیزی به دست می‌آوری؟ آن میر گفت که مانند اژدهایی است که دهانش را باز کرده است.

هوش مصنوعی: گفتم که خوشبختی و شادی بسیار است. او گفت که کسی شادمان است که به دیگری شادی ببخشد و خودش نیز شاد باشد.

هوش مصنوعی: من به زمانه گفتم که سال و ماه باید در برابر او فروتن باشند و زمانه پاسخ داد که خداوند او را همیشه یاری کند و او جاودانه خواهد بود.