این سروده اش یک واژه عربی هم ندارد

منظور فرّخی از شهنامه خوانی که در بیت 19 یاد می کند، کسی نیست که شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی را می خوانده است، بلکه منظورش کسی است که شاهنامه ای منثور یا منظوم درباره تاریخ پادشاهان گذشته را روایت می کرده است. (نک. عباس اقبال، مقاله «کاراسی شاهنامه خوان»، مجلّه یادگار، سال 1325، ص 21).