هوش مصنوعی: به سوی معشوق می‌روم و بهاری به همراه دارم، اما در این سفر چه دردی دارم و چه غمی احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: تمام جهان یکسر بهاری است، اما بهار من دو برابر می‌شود وقتی که چهره محبوبم را می‌بینم.

هوش مصنوعی: معبودی دارم که بر چهره‌اش در ماه آذر گل‌ها شکفته و گل ارغوانی تازه‌ای نیز در کنار آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: هرگز نخواهی توانست چهره آن معشوق را فراموش کنی، حتی اگر بهار باشد و سرسبزی وجود داشته باشد، باز هم گل‌ها نمی‌توانند کمبود زیبایی او را پر کنند.

هوش مصنوعی: من در باغ تازه‌ای زندگی می‌کنم که آن معشوق زیبا در آن حضور دارد. دیگر نمی‌خواهم از آسمان مانند سایر باغ‌ها باران ببارد.

هوش مصنوعی: من در سختی و رنج بیابان به سر می‌بردم، اما اکنون با لطف و مدد میر، به سمت باغی زیبا و دل‌انگیز حرکت می‌کنم، جایی مانند باغ ارم.

هوش مصنوعی: امیر عادل، برادر سلطان کیست؟ سلطان، سرور و فرمانروای ملیت‌های مختلف است.

هوش مصنوعی: برادر، او مانند یک ملک است که از همه پادشاهان به خاطر فضل و برتری‌اش پیشی گرفته است، همان‌طور که آدم از سایر پیامبران به خاطر مقام و منزلتش بالاتر است.

هوش مصنوعی: برادر تو هست، اما در زمان خدمت به او، هزار بار بیشتر از او به خدمتگزاری و کمک کردن علاقه‌مند است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از دین و اعتقاداتش خارج شود، به خوبی شناخته می‌شود و مشخص می‌شود که چگونه از اصول خود فاصله گرفته است.

هوش مصنوعی: دو روز بیش‌تر نمی‌گذرد که او از در بیرون خواهد رفت، اگر دو بهره از این دنیا به او بدهند.

هوش مصنوعی: اگرچه تو امیر و صاحب مقام بالایی هستی، ولی همیشه باید به خدمت و خوشحالی مردم پایین‌تر از خودت اهمیت بدهی.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر فردی اشاره شده است که هر روز برای کاروانی که با پرچم مشخصی رهبری می‌شود، پیشتاز و راهنماست. او به مانند رستم، یک قهرمان بزرگ در تاریخ و افسانه‌ها، قوی و شجاع است و مواظب است که همه به خوبی در مسیر پیش بروند.

هوش مصنوعی: هر روز در خدمت او، آرزوها و خواسته‌هایم محقق می‌شود، مانند اینکه باغ در اثر باران تازه و شکفته می‌شود.

هوش مصنوعی: در کجا نبردی رخ نمی‌دهد که همچون گرگ گرسنه‌ای در بین گله‌ی گوسفندان بیفتد.

هوش مصنوعی: زمانی که دو لشکر در جنگ به روی هم بیفتند، جهان به مانند یک باغ گل زیبا و پر از رنگ و جلوه می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین به رنگ زمرد درمی‌آید و به نظر می‌رسد که مانند بندهایی درختان درختزاری، تنگ و فشرده شده است. هوا نیز به دلیل گرد و خاک، تیره و تار می‌شود، مانند طارمی تاریک.

هوش مصنوعی: فرمان زبان به گونه‌ای قشنگ و تاثیرگذار خواهد بود که می‌تواند دل‌های شجاعان را به سمت ظلم و ستم سوق دهد.

هوش مصنوعی: چهره بعضی افراد از ترس به رنگ طلا در می‌آید، در حالی که چهره دیگران به دلیل وحشت به رنگ نقره درمی‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای هجوم لشکر به گوش می‌رسد و امیر ابویعقوب وارد می‌شود، هیچ موجود زنده‌ای از ترس نمی‌تواند حتی صدایی از خود درآورد.

هوش مصنوعی: در آن زمان، جنگجویان به خاطر ترس از آسیب دیدن به وسیله نیزه و شمشیر، همچون مارهای سمی و خطرناک عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: یک نفر به دوش او افتاد و او در میدان جنگ به خاطر کشته‌ها، دوباره شکم خود را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: بسیاری از کارها و تلاش‌ها را می‌توان دید که در هر لحظه انجام می‌شوند، در حالی که اثرات آن‌ها ممکن است به زودی به فراموشی سپرده شوند و به عدم تبدیل شوند.

هوش مصنوعی: وقتی جنگ آغاز می‌شود، همان‌طور که در زمان شکار، جانورانی مانند هزبر و ببر از میان سرزمین‌های بی‌خبر خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وجود خطر و تهدید، حتی قوی‌ترین و شجاع‌ترین موجودات را نیز نمی‌گذارد که در آرامش و آسودگی بخوابند. خواب پلنگ در کوه و خواب نهنگ در دریا با توجه به خطراتی که آنها را تهدید می‌کند، تحت تأثیر قرار می‌گیرد. به عبارتی، هیچ‌کس نمی‌تواند از ترس و نگرانی احساس آرامش کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا کسی را نمی‌شناسم که بتواند با تیر کمانش به اندازه خم ابروی او تیراندازی کند.

هوش مصنوعی: با سپر و زره‌ی فولادی اگر به تیر شلیک کنی، همان تاثیری را خواهد داشت که سوزن بر بدن بی‌جان می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به خاطر این ویژگی و توانمندی هایی که داری، در کار با کمان از این هم بیشتر ستودنی و ماهرانه تر در کار با قلم باش.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که فضیلت و دانش برتری دارند و همان‌طور که در داستان‌های مربوط به بخشش و نیکوکاری آمده، این دو ویژگی نیز در اولویت هستند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از هنر، دانش و ویژگی‌های خوب انسان‌ها می‌خواهی، اگر به ستایش او برسی، همه‌چیز را به دست خواهی آورد.

هوش مصنوعی: اگر با موضوعی پیچیده و مبهم روبرو شدی و نتوانستی آن را بفهمی، بهتر است که از کسی که اطلاعات بیشتری دارد بپرسی تا برایت روشن کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ماه به زیبایی خورشید در آسمان ندرخشد و ستاره‌ها مانند ماه در ظلمت شب درخشش نداشته باشند، همیشه باید منتظر بود.

هوش مصنوعی: در زندگی همیشه تا زمانی که خوشی بهار فرا نرسد، کسی خزان را خوب نمی‌داند. همچنین، در دوران جوانی نیز، هیچ چیز نمی‌تواند به شیرینی و طراوت جوانی باشد.

هوش مصنوعی: همیشه که من وجود داشتم، بحث‌هایی درباره شهادت و غیبت وجود داشت و همچنین همیشه درباره این که آیا چیزی آغاز دارد یا ازلی است، گفتگو می‌شد.

هوش مصنوعی: ای امیر، با خوشحالی برآی و از روزگار چیزی نمی‌بینید جز آرامش و راحتی، نه غم و نه درد.

هوش مصنوعی: باد سیاهی که به دو زلف مشکی دوست پیچیده، به دقت گوش فرا داده‌ام به صدای لطیف و ناله‌ای که وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این بهار زیبا و دلپذیر، کسانی که خوشحال هستند همیشه شاد باشند. اما کسی که شاد نیست، در درد و غم به سر می‌برد.