امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

سر رشته اهل زهد بگسل ای دل
در دیر فنا بساز منزل ای دل
جز مطرب و می مجوی حاصل ای دل
یک یک گفتم گوش کن ای دل ای دل

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل خود می‌گوید که از راه زهد و ترک دنیا فاصله بگیرد و در جهانی که به فنا می‌انجامد، زندگی کند. او تأکید می‌کند که به دنبال جز مطرب و شراب نباشد، ولذا از آنچه که خوشی و لذت‌بخشی می‌آورد، غافل نماند. این دعوت به لذت بردن از زندگی و لزوم توجه به چیزهایی که واقعی و زنده‌کننده هستند، پیام اصلی شعر است.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: ای دل، از پیوند و وابستگی اهل زهد جدا شو و در دنیای فانی، جایی برای خود بساز.

سر رشته اهل زهد بگسل ای دل

در دیر فنا بساز منزل ای دل

هوش مصنوعی: ای دل، جز از نوازنده و شراب؛ چیزی نطلب. هر یک از این کلمات را به دقت می‌گویم، پس خوب گوش کن.

جز مطرب و می مجوی حاصل ای دل

یک یک گفتم گوش کن ای دل ای دل

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده