امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا دستت یکدمم از دوش مبر</p></div>
<div class="m2"><p>وز نکته دهان خودم از گوش مبر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رخ از رخ و گردنم ز آغوش مبر</p></div>
<div class="m2"><p>از جسمم روح و از تنم هوش مبر</p></div></div>

شمارهٔ ۲۵

جانا دستت یکدمم از دوش مبر
وز نکته دهان خودم از گوش مبر
رخ از رخ و گردنم ز آغوش مبر
از جسمم روح و از تنم هوش مبر

هوش مصنوعی: این بیت شعر از شاعر معروف، حافظ، به محبت و نزدیکی بین عاشق و معشوق اشاره دارد. شاعر از معشوق می‌خواهد که لحظه‌ای هم او را تنها نگذارد و ارتباط خود را با او قطع نکند. در اینجا، او به وابستگی عاطفی و روحی‌اش به معشوق تأکید می‌کند و از او درخواست نزدیک بودن دارد.

شمارهٔ ۲۳

شمارهٔ ۲۴

هوش مصنوعی: عزیزم، momentarily دستت را از روی دوشم برندار و نکته‌ای که از دهانم می‌گویم را از گوشت دور نکن.

جانا دستت یکدمم از دوش مبر

وز نکته دهان خودم از گوش مبر

هوش مصنوعی: چهره‌ات را از من دور نکن و مرا از آغوش خود جدا مساز. روح و هوش مرا از بدنم نگیرد.

رخ از رخ و گردنم ز آغوش مبر

از جسمم روح و از تنم هوش مبر

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده