امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آمد به چمن قافله باد بهار</p></div>
<div class="m2"><p>از سنبل تر نافه چین بسته بتار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از غنچه که کرده بیضه نرگس اظهار</p></div>
<div class="m2"><p>گویا که به چشمش از رمد هست غبار</p></div></div>

شمارهٔ ۲۴

آمد به چمن قافله باد بهار
از سنبل تر نافه چین بسته بتار
از غنچه که کرده بیضه نرگس اظهار
گویا که به چشمش از رمد هست غبار

هوش مصنوعی: این بیت شعر دربارهٔ آمدن بهار به چمن و وزش باد بهاری است. باد بهاری با خود عطر گل‌ها مانند سنبل را می‌آورد و غنچه‌ها را به نمایش می‌گذارد. همچنین اشاره به نرگس دارد که ممکن است از آثار زیبایی چشم او باشد و به نوعی از غبار رمد (بیماری چشم) رنج می‌برد. به طور کلی، تصویر زیبایی از بهار و گل‌ها و احساسات مرتبط با آن ارائه می‌شود.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: باد بهاری به چمن آمد و قافله‌ای از سنبل‌ها را به همراه دارد که مانند کمر بسته‌ای از گل‌ها در آنجا قرار گرفته‌اند.

آمد به چمن قافله باد بهار

از سنبل تر نافه چین بسته بتار

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که نمایانگر زیبایی نرگس است، نشان‌دهنده این است که به خاطر نادانی و غفلتش، در چشمانش نشانه‌هایی از غبار و تیرگی وجود دارد.

از غنچه که کرده بیضه نرگس اظهار

گویا که به چشمش از رمد هست غبار

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده