امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تو نامدی و مهر فلک جلوه نمود</p></div>
<div class="m2"><p>تو رفتی و مهر بود بر چرخ کبود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آید بر خم خون دل از دیده فرود</p></div>
<div class="m2"><p>از آمدن دیر تو و رفتن زود</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲

تو نامدی و مهر فلک جلوه نمود
تو رفتی و مهر بود بر چرخ کبود
آید بر خم خون دل از دیده فرود
از آمدن دیر تو و رفتن زود

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات ناشی از کمبود یک شخص خاص می‌پردازد. شاعر از عدم حضور آن شخص و زیبایی دنیا در غیاب او سخن می‌گوید و احساس درد و اندوه ناشی از جدایی را به تصویر می‌کشد. همچنین، با اشاره به آمدن زود و رفتن دیر آن شخص، به شدت دلتنگی و غم خود اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: تو که نیامدی، ستاره‌های آسمان درخشش پیدا کردند. وقتی رفتی، عشق مانند چرخی آبی در آسمان باقی ماند.

تو نامدی و مهر فلک جلوه نمود

تو رفتی و مهر بود بر چرخ کبود

هوش مصنوعی: از چشم‌هایم اشک‌های دل ریخته می‌شود به خاطر دیر آمدنت و زود رفتنت.

آید بر خم خون دل از دیده فرود

از آمدن دیر تو و رفتن زود

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده