امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای فلان سوختی خلایق را</p></div>
<div class="m2"><p>ملک را شدت تو ویران کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آتشی را که چون تو سوزنده است</p></div>
<div class="m2"><p>جز به کشتن علاج نتوان کرد</p></div></div>

شمارهٔ ۹

ای فلان سوختی خلایق را
ملک را شدت تو ویران کرد
آتشی را که چون تو سوزنده است
جز به کشتن علاج نتوان کرد

هوش مصنوعی: در این بیت شعر، شاعر به شدت و تأثیر منفی فردی اشاره می‌کند که باعث آسیب و ویرانی در جامعه شده است. او به خشونتی که این فرد در دل مردم ایجاد کرده، اشاره می‌کند و بیان می‌کند که تنها راه مقابله با این آتش سوزان، حذف و نابودی اوست.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: ای فلان، تو با شدت و خشونت خود به مردم آسیب رساندی و پادشاهی را ویران کردی.

ملک را شدت تو ویران کرد

هوش مصنوعی: آتش سوزانی که تو به وجود می‌آوری، جز با از بین بردنت قابل درمان نیست.

آتشی را که چون تو سوزنده است

جز به کشتن علاج نتوان کرد

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده