امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

توکل هر که سازد پیشه خویش
ز بار منت مردم خلاص است
که نبود بار مردم را دران بزم
که او بر خوان نعمت هاش خاص است

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم توکل و استقلال فردی اشاره دارد. نویسنده می‌گوید کسی که بر تلاش و کار خود متکی باشد، از بارِ منت و نیاز به دیگران رهایی می‌یابد. در واقع، شخصی که به کار خود می‌پردازد و توکل بر خدا دارد، از فشار و توقعات دیگران خارج می‌شود و به نعمت‌های خاص خود دست می‌یابد.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: هر کسی که به کار خود اعتماد کند و به خدا توکل کند، از بار سنگین انتظار و نیاز به مردم رهایی می‌یابد.

توکل هر که سازد پیشه خویش

ز بار منت مردم خلاص است

هوش مصنوعی: در آن مهمانی، کسی نبود که بار زندگی‌اش را به دوش داشته باشد، زیرا او در این جمع، تنها بخشی از نعمت‌های خاص خود را به دیگران ارائه می‌دهد.

که نبود بار مردم را دران بزم

که او بر خوان نعمت‌هاش خاص است

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده