امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هست عاشق به نمودار چو خاک</p></div>
<div class="m2"><p>لیک معشوق بود چون آتش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این هم افتاده بود هم پامال</p></div>
<div class="m2"><p>آن هم افروخته و هم سرکش</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲

هست عاشق به نمودار چو خاک
لیک معشوق بود چون آتش
این هم افتاده بود هم پامال
آن هم افروخته و هم سرکش

هوش مصنوعی: این شعر به ارتباط عاشق و معشوق اشاره دارد. عاشق مانند خاکی است که دچار افتادگی و ستم می‌شود، در حالی که معشوق مانند آتش است که همواره پرشور و سرکش باقی می‌ماند. عشق عاشقانه به تضاد میان این دو وضعیت اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: عاشق به ظاهر و شکل خود شبیه خاک است، اما معشوق مانند آتش می‌باشد.

هست عاشق به نمودار چو خاک

هوش مصنوعی: این شخص هم در وضعیت ناگواری قرار داشت و هم تحت فشار بود، در حالی که دیگری همچنان پرشور و با انرژی بود.

این هم افتاده بود هم پامال

آن هم افروخته و هم سرکش

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده