امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به نزد عقل ز حیوان کم است انسانی</p></div>
<div class="m2"><p>که نبودش اثر از دلپذیری آواز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در اشتران عرب بین چه نوع پاکوبان</p></div>
<div class="m2"><p>به وجد و حال روند از حدی اهل حجاز</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

به نزد عقل ز حیوان کم است انسانی
که نبودش اثر از دلپذیری آواز
در اشتران عرب بین چه نوع پاکوبان
به وجد و حال روند از حدی اهل حجاز

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تفاوت انسان و حیوان اشاره می‌کند و می‌گوید که انسان اگر از زیبایی‌های آواز و دلپذیری آن بی‌خبر باشد، به اندازه‌ی حیوان کم‌ارزش است. همچنین به اشتران عرب اشاره می‌کند که با وجود سختی‌های زندگی، به وجد و شادی می‌رقصند و شادمانند، نشان‌دهنده‌ی اصالت و روحیه‌ی اهل حجاز است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: انسانی که از صدای دلپذیر لذت نمی‌برد، نزد عقل به اندازه یک حیوان ارزش ندارد.

به نزد عقل ز حیوان کم است انسانی

که نبودش اثر از دلپذیری آواز

هوش مصنوعی: در میان شتران عرب، افرادی را ببین که با شادی و حال خوب از حد و مرز خود در حجاز فراتر می‌روند.

در اشتران عرب بین چه نوع پاکوبان

به وجد و حال روند از حدی اهل حجاز

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده