هوش مصنوعی: در قلب من عشق او شعله‌ور است و اشک‌هایم به خاطر دوری از او ناشی از درد و سوزش است.

هوش مصنوعی: دل من مانند دودی نیست که از سروی جدا شده باشد، بلکه آنچه باعث زیبایی و قامت اوست، از دل من ریشه گرفته است.

هوش مصنوعی: لب‌های قرمزش که به می‌آلوده، باعث شده چشمانم از شدت حسرت او پر از اشک خونین شود.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند ابری است که می‌رقصد و درخشش نعل اسب در کنار درگاه، نمادی از روشنی و زیبایی اوست.

هوش مصنوعی: اگر من در عشق ذلیل و خوار شدم، ای شیخ، این خاری هم از اراده و خواست اوست.

هوش مصنوعی: من سال‌هاست که در جمع اهل دل بوده‌ام و ای زاهد، خوشحالم که از درد دوری و صحبت با او رهایی یافته‌ام.

هوش مصنوعی: عشق به معشوقی که در حال و هوای خراباتی زندگی می‌کند، باعث می‌شود هر چه هستی و وجود انسان ناپدید شود، چرا که رسیدن به او تنها از طریق خدمت و بندگی ممکن است.