هوش مصنوعی: به جز درد و رنج، چیزی به جان و دل ما نمی‌رسد. انگار عشق، گل ما را تنها با خون خود زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق حقیقی نیازمند عبور از مسیرهای دشوار است و ما به جایی رسیده‌ایم که محل زندگی ما در کنار اهل خرابات و می‌خواران است.

هوش مصنوعی: مشکل ما همه ناشی از خماری است، ای ساقی، و جز با یک رطل سنگین شراب حل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند که ما در میخانه به دور از توجه شاهان و بزرگان هستیم، ولی گاهی اوقات شادی و نشاطی به سراغ‌مان می‌آید که آنها نیز در کنار ما حضور دارند و محفل‌مان را زینت می‌بخشند.

هوش مصنوعی: عمر ما به نوشیدن شراب و لذت بردن از آن گذشت، ای دخترک زیبا؛ امیدواریم که تو هم ما را بپذیری و از این خوشی‌ها بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: ای قاتل نازنین، تو با تیر عشق به دل ما زخم می‌زنی؛ کمی دیگه صبر کن و درنگ کن، چون دل ما هنوز تحمل دارد.

هوش مصنوعی: امید زودگذر مثل این است که در راه عشق، سرای انبوه دل‌های شاداب، رهبر کاروان ما باشد.