هوش مصنوعی: عشق در آغاز برای ما کار ساده‌ای به نظر می‌رسید، اما یک جرقه از آن، دودی غلیظ از دل ما برآورد.

هوش مصنوعی: ای دوستان، آرامش و خواب را از ما نخواهید، چرا که آن کسی که سرشار از آسایش و راحتی بود، دیگر در کنار ما نیست.

هوش مصنوعی: شبانگاه که به وصال محبوب می‌رسیم، آن ماه درخشان به خاطر جدایی در روزهای تاریک حسادت می‌کند و بر ما سایه می‌افکند.

هوش مصنوعی: اگر بزم معشوق دیر به دست آید، زمانه ما را بسیار زود از آنجا بیرون خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ای دل، حالا که وصل به چیزی که نیست، و جدایی از آنچه هست، به نابودی منجر می‌شود، بهتر است که ما در این راه‌ها به موجودیت خود بیندیشیم و از آنچه داریم فاصله نگیریم.

هوش مصنوعی: دیو جنون سنگی را در دل گذاشته و امروزی که در صحنه قتلی درگیر است، فردی که در شب به ستایش زندگی پرداخته، در تلاش برای زنده ماندن است.

هوش مصنوعی: عشق باعث شده که در اصول دین ما تردیدهایی ایجاد شود و به همین خاطر، خیلی‌ها از ما به خاطر اعتقاداتمان سرزنش کرده‌اند، چه افرادی که به بت‌پرستی می‌پردازند و چه کسانی که پیرو آئین یهود هستند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بیشتر از حد معمول به ما شراب بده تا از غم و اندوه این روزگار که هر لحظه اندوهی تازه به دل ما می‌آورد، کمی راحت شویم.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است که در این دنیای محدود و فانی، که به بند هستی گرفتار شده‌ایم، بتوانیم بی‌خبر از نیستی و فراق، زندگی کنیم؟