هوش مصنوعی: من به قدری شاداب و مسرور هستم که ای پیر مَیخانه، اگر به خاطر بزرگواری تو سر از پای خود بر ندارم، برایم خوشایند است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که اگر هر لحظه در مسجد و مکان عبادت را ترک کنم، چه اشکالی دارد، چون هوای آنجا و تجربه‌هایی که از آن می‌گیرم، برای من شگفت‌انگیز و محرک است. این مفهوم به نوعی بیانگر لذت و شور زندگی در معنویت و فضاهای روحانی است.

هوش مصنوعی: ای فرشته، گناه عشق را بنویس، اما نگذار این شعله‌ی خطرناک به قلم تو آسیبی بزند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم در دل پرده‌ی راز تو، بار سنگین خود را بیابم؟ در زمانی که باد صبا، که می‌تواند به اسرار تو پی ببرد، در دسترس نیست و محرم حرمت و راز تو نیست.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم لذت زندگی را در دلم ثبت کنم در حالی که دیگر جانی نمانده و فقط درد و غم تو دلم را آزار می‌دهد؟

هوش مصنوعی: من به زیبایی‌های دلپذیر او آگاه هستم و از عشقش به حدی می‌رسد که جانم را برای او فدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی به عمق احساسات می‌رسی و دردی را احساس می‌کنی، چه عجیب است که اگر عشق و زیبایی‌هایی که در اطرافت وجود دارد، برای تو روشنایی و آگاهی بیاورند.

هوش مصنوعی: وجود چرخ را به عنوان عدم بشناس و خود را به آن عزیز بشمار؛ زیرا در برابر او وجود و عدم هر دو یکسان هستند.

هوش مصنوعی: ای انسان، فکر ارتباط با معشوق را از ذهنت بیرون کن، زیرا تو بسیار ناچیز و حقیر هستی و او از حد و اندازه‌های جهان فراتر است.