هوش مصنوعی: ما نیز از مهمانی صبحگاهی بیرون آمدیم، در حالی که مست و سرگشته‌ شده، مثل خورشید که از سمت شرق طلوع می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که اهل مجلس به هر سو پراکنده شدند، مانند ستارگان که در آسمان در حال حرکت‌اند، چشمانشان در صبحگاه مانند چشمان گلی که مست خواب است، بسته شد.

هوش مصنوعی: وقتی او مرا دید با شوق و هیجان، شروع به فریاد زدن کرد و با صدایی پر از محبت و لحن خاصی به من خطاب کرد.

هوش مصنوعی: ای تو که به خاطر ناپاگندگی و نادانی‌ات نتوانسته‌ای در جمع خاص ما حضور پیدا کنی و به سبب ناآگاهی‌ات گرفتار عذاب هجرت شده‌ای.

هوش مصنوعی: شایسته است که با شمشیرم بر سرت ضربه بزنم تا خونت بر سرزمین بریزد و آن را رنگین کند.

هوش مصنوعی: در این صبح دل‌انگیز که دوستانم دور من جمع هستند و مشغول نوشیدن هستند، تنها تو غایبی که به نظر می‌رسد از این مجالس فاصله گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: من با هزاران احساس و نگرانی بر زمین ایستاده‌ام و در دلم صدها حرف دارم، اما نمی‌دانم باید با چه کسی صحبت کنم یا پاسخ کدام سوال را بدهیم.

هوش مصنوعی: وقتی که زمانم تغییر کرد و حال و احوالم روبه زوال رفت، خنده‌ای به لب آوردم و سپس به سمت ساقی رفتم تا یک جام شراب بنوشم.

هوش مصنوعی: ای انسان فانی، این شراب را از دست ما بگیر و بنوش، چرا که وقتی نوشیدم، به سرعت به سوی جهان عدم رفتم.