امیرعلیشیر نواییشمارهٔ ۲۳ - اختراع
ز عشق هست به دل بار صد هزار مرا
هنوز شکر بود صدهزار بار مرا
گرم بود می گلگون ز ساقی گلرخ
به حور و کوثرت ای پارسا چه کار مرا؟
به بوسه ای که دهی و کشی منه منت
چه منتم ز تو چون گشت انتظار مرا؟
به جرم عشق و می از شحنه ام ضمان طلبد
به پیر میکده عشق گو سپار مرا
ز می خمار بود و ز خمار می نوشم
به دور باده تسلسل شد آشکار مرا
مگو مرو بسوی دیر وه چو مغبچگان
برند موی کشادم چه اختیار مرا
ز جرم باده چه باکم که دوش هاتف غیب
ز لطف شامل او کرد امیدوار مرا
دگر مگوی که چون مست سازمت بکشم
چه سود ازین سخنت کشت چرن خمار مرا!
شمارهٔ ۲۲ - تتبع خواجه در طور سعدی: ز روی بستر شاهی به بین گهی ما راشمارهٔ ۲۴ - تتبع یار عزیز: ای ز آتش می در گل روی تو اثرها
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ز عشق هست به دل بار صد هزار مرا
هنوز شکر بود صدهزار بار مرا
هوش مصنوعی: به خاطر عشق، دل من پر از بارهای سنگین و مشکلات است، اما هنوز هم باید بارها از این عشق تشکر کنم.
گرم بود می گلگون ز ساقی گلرخ
به حور و کوثرت ای پارسا چه کار مرا؟
هوش مصنوعی: اگر ساقی خوشروی من باده‌ای گرم و خوشبو به من بدهد، مرد پارسا و دیندار، چه کار به من و کارهای من داری؟
به بوسه ای که دهی و کشی منه منت
چه منتم ز تو چون گشت انتظار مرا؟
هوش مصنوعی: به بوسه‌ای که به من می‌زنی و بعد دلت را می‌کشی، چرا باید منت بگذارم؟ چون انتظار من از تو چه تفاوتی با حالتی که در آن هستم دارد؟
به جرم عشق و می از شحنه ام ضمان طلبد
به پیر میکده عشق گو سپار مرا
هوش مصنوعی: به خاطر عشق و نوشیدنی، نگهبان از من تضمین می‌طلبد؛ به پیر میخانه بگو که مرا به او بسپارد.
ز می خمار بود و ز خمار می نوشم
به دور باده تسلسل شد آشکار مرا
هوش مصنوعی: از شراب مست هستم و به خاطر تاثیر آن به وضوح متوجه می‌شوم که به دور باده در حال حلقه‌زدن و تکرار هستم.
مگو مرو بسوی دیر وه چو مغبچگان
برند موی کشادم چه اختیار مرا
هوش مصنوعی: نگو که به سمت میخانه برو، زیرا همچون پرندگان مست، موهایم را کشیده‌اند و من هیچ اختیاری از خود ندارم.
ز جرم باده چه باکم که دوش هاتف غیب
ز لطف شامل او کرد امیدوار مرا
هوش مصنوعی: از اینکه به خاطر نوشیدن شراب گناهکار شوم نگران نیستم، زیرا دیشب ندای غیبی با مهربانی به من امیدی داد.
دگر مگوی که چون مست سازمت بکشم
چه سود ازین سخنت کشت چرن خمار مرا!
هوش مصنوعی: دیگر نگو که چطور می‌توانی مرا مست کنی، زیرا در این حالت چه فایده‌ای دارد؟ سخنانت فقط باعث بی‌حالی و خستگی من می‌شود.