هوش مصنوعی: از ظرفی به قدری شراب ناب می‌نوشم که هیچ بادی نمی‌تواند به آن اندازه، آب را از دریا بیرون بکشد.

هوش مصنوعی: چشمم در سختی و ظلم زندگی آرامش ندارد و خوابیده‌ایم چون کسی که آرامش و خوابش را از دست داده باشد. این به خاطر آن است که به دل و چشمم آسایش را گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، شب‌های تنهایی در چشمم باقی می‌ماند. یک دورهمی صبحگاهی را ارزشمند بدان و از صحبت با دوستان نهایت بهره را ببر.

هوش مصنوعی: اگر از وفا و صداقت اهل زمانه چیزی پیدا کنی، شراب خوش‌رنگی بنوش، زیرا که هیچ کس هرگز این گوهر نایاب را ندیده است.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف فردی می‌پردازد که در جوانی مشغول نوشیدن شراب و لذت بردن از زندگی بوده است. حالا او را می‌بینیم که در حال مستی و سرمستی در مکانی مذهبی، جایی که معمولاً انتظار می‌رود انسان‌ها جدی و متین باشند، ظاهر شده است. این تصویر نشان‌دهنده تضاد بین جنبه‌های گوناگون زندگی و تغییراتی است که در طول زمان رخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: چشمی که به خاطر هدف دین در حال مستی اشک می‌ریزد، مرا به شدت متاثر کرده و از پای درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به حقیقت و وصل، نباید به ظاهر دنیا توجه کرد و فقر را هدف قرار داد. اگر به دنبال اتحاد با معشوق هستی، از دنیا و مظاهر آن چشم بپوش و این در را ببند.