هوش مصنوعی: اگر آن ترک زیبا خطایی بکند و جام شراب را پر کند، ابتدا باید عشق و زیبایی‌اش را به سوی ما بیاورد و سپس کشت و غارت دل‌ها را به او واگذار کند.

هوش مصنوعی: چهره‌اش به لطافت گل است و در حالتی زیبا و دلربا بر ابرها می‌رقصد. قد و قامتش چنان است که همچون سروهای بلند و ظریف بر زمین ایستاده است.

هوش مصنوعی: منع کردن بوسیدن آن لب مانند این است که دوصد تیر از مژگان شلیک می‌شود. آیا می‌توانم این خواسته را در خاطر تو بگذارم؟

هوش مصنوعی: بهار چهره‌اش را تازه و زیبا مانند گل‌های شگفت انگیز نشان می‌دهد. خدا را به عنوان مدعی نخوان و باعث نشو که یک لحظه از تماشای این زیبایی باز بمانی.

هوش مصنوعی: من و کوی مغان، و آن دختر معصوم که با لبان رنگی‌اش جان ما را به زندگی می‌آورد، از این دیر باستانی بیرون آمده‌ایم که به رمز و رازهای خود مشغول است و تنها مسیحا را برای نجات می‌طلبد.

هوش مصنوعی: در محله‌ای که او برای خوش‌گذرانی و نوشیدن می‌رود، حتی با یک لیوان هم به او نمی‌دهند. بنابراین، من این لباس مقدس و پرهیزگارم را به آتش می‌زنم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم آنچه را که در دلم دارم از دیگران پنهان کنم، در حالی که آتش عشق از درون سینه‌ام شعله‌ور شده و راز درونم را نمایان کرده است؟

هوش مصنوعی: بگو که جام جم، که نشانی از محتوای گرانبها دارد، از جایگاه خود به من بدهید تا بتوانم به شاهان نشان دهم که دنیا چه بی‌وفا و ناپایدار است.

هوش مصنوعی: حافظ به سرودن غزل به خوبی مشغول شده و احتمالاً تو نیز باید از زیبایی و جذابیت این شعر لذت ببری. این شعر همچون چاشنی‌ای است که به زیبایی و ترتیب جهان کمک می‌کند.