فلکی شروانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا خاطر من دست چپ از راست شناخت</p></div>
<div class="m2"><p>یکدم به مراد مرکب عمر نتاخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ترسم که بدین رنج به امید نواخت</p></div>
<div class="m2"><p>نا یافته کام رفتنم باید ساخت</p></div></div>

دیوان حکیم نجم الدین محمد فلکی شروانی به کوشش طاهری شهاب - نجم الدین محمد فلکی شروانی - تصویر ۱۰۹

شمارهٔ ۵

تا خاطر من دست چپ از راست شناخت
یکدم به مراد مرکب عمر نتاخت
ترسم که بدین رنج به امید نواخت
نا یافته کام رفتنم باید ساخت

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر این است که تا زمانی که فرد به درک از زندگی و مسیر خود نرسد، به سرعت به دنبال خواسته‌هایش می‌دود. شاعر نگران است که با وجود تمام تلاش‌ها، ممکن است در نهایت به خواسته‌هایش نرسد و باید با این ناکامی کنار بیاید.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: تا زمانی که ذهن من توانست تفاوت بین خوب و بد را تشخیص دهد، لحظه‌ای برای رسیدن به آرزوهای زندگی‌ام درنگ نکردم.

تا خاطر من دست چپ از راست شناخت

یکدم به مراد مرکب عمر نتاخت

هوش مصنوعی: مبادا به خاطر این که به دنبال محبت و توجه هستم، تمام زحماتی که کشیده‌ام بی‌نتیجه بماند و مجبور شوم با این وضعیت کنار بیایم.

ترسم که بدین رنج به امید نواخت

نا یافته کام رفتنم باید ساخت

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده