هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به من در حل مشکل‌هایم کمک کند، زیرا بخت و اقبال من به هم نمی‌خورد.

هوش مصنوعی: من به خاطر صبر و انتظار زیاد، به شدت آسیب دیده‌ام، ولی دوباره جز صبر و انتظار راهی ندارم.

هوش مصنوعی: عجب نیست اگر از سرنوشت ناامید شده‌ام، چرا که در دل اما هنوز امیدی دارم.

هوش مصنوعی: جز تحت تأثیر منفی ستاره‌ها، نگاهی به آینده‌ام ندارم.

هوش مصنوعی: باغ شادی و لذت من دچار خزان و زوال شده است و آرزوهایم به پایان رسیده، دیگر خبری از بهار و شادی نیست.

هوش مصنوعی: من به شدت در مشکلات و سختی‌ها غرق شده‌ام، حتی اگر با موجودات شرور مبارزه کنم، هیچ درگیری و جنگی با آن‌ها ندارم.

هوش مصنوعی: چند نفر را می‌توانم پیدا کنم که به من کمک کنند؟ وقتی که کسی که به من کمک کند، خودم را ندارم!

هوش مصنوعی: من از این سرزمین اصل و نسب دارم، اما هیچ دوستی در این سرزمین برایم وجود ندارد!

هوش مصنوعی: از آن شرابی که برای خوش‌گذرانی و نشاط می‌نوشند، جز درد و رنج و ناراحتی نصیب من نمی‌شود.

هوش مصنوعی: با وجود تمام سختی‌ها و دردهایی که می‌کشم، این بدتر است که من غم دارم و کسی نیست که تسلایم بدهد.

هوش مصنوعی: با دل آزرده و بدنی خسته، دیگر طاقت ماندن در زیر سلطه شهریار را ندارم.

هوش مصنوعی: ای کاش که شهریار از درد و نالان من باخبر بود، اما افسوس که او هیچ اطلاعی از غم‌های من ندارد.

هوش مصنوعی: ای سروران، باش注意 که من در این دنیا جز نزد شما هیچ امیدی ندارم!

هوش مصنوعی: اگر از تدبیر و سیاست تو بترسم، دلیلی برای نگرانی اهل عقل وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگرچه امروز اعتبار و منزلتی ندارم، اما همچنان می‌توانم به دیگران درس عبرت بدهیم.

هوش مصنوعی: لطفاً یک بار دیگر عذرخواهی مرا بپذیر، هرچند که خودم به عذرخواهی کردن تمایلی ندارم.

هوش مصنوعی: من فهمیدم که غم و مشکلاتی که دارم، مرا به بند نمی‌کشد و من هنوز استوار و مقاوم هستم.

هوش مصنوعی: می‌گوید که دیگر به اندازه کافی از درد و رنج کشته شدن را تحمل کرده‌ام. حالا دیگر برای من بار سنگینی نیست، چون تو به اندازه‌ای که من بار را می‌کشم، بار سنگینی بر دوشت نداری.

هوش مصنوعی: بیشتر از این که از خودم دور باشم، نمی‌توانم آرامش و قرار پیدا کنم.

هوش مصنوعی: شب هیچگاه بی‌حالی و غم من را کنار نگذشته که در آن اشکی از دل بر زمین نریزم و گویی دانه‌های لعل برای من جا بماند.

هوش مصنوعی: برای حفظ جانم تنها کارم دعاکردن است و هیچ کار دیگری نمی‌توانم انجام دهم.

هوش مصنوعی: رنج من از این است که از تو دورم، وگرنه از چنین رنج‌ و سختی‌های دیگر نگرانی ندارم.

هوش مصنوعی: درد و رنج من به دلیل داشتن ملک و مال است؛ اگر عاقل باشم، نباید به این مسائل توجه کنم.

هوش مصنوعی: من در این قلعه زندگی می‌کنم، اما در این مکان هیچ اختیاری بر اوضاع ندارم.

هوش مصنوعی: تنها من و فرزندم از نسل خود زنده‌ایم و هیچ کس دیگری از نر و ماده در تبارم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از شدت احساسی که در دل دارم، آنقدر طاقت ندارم که حتی بتوانم یک کلمه بگویم.

هوش مصنوعی: به شدت در مشکلاتی فرو رفته‌ام که در میان آن، غم و اندوهی وجود ندارد که از این درد رهایی یابم.