هوش مصنوعی: من چه زمانی می‌توانم در چشمان او نگاه کنم و چه زمانی می‌توانم به خاک درگاه بزرگ‌ترین پادشاه عالم بوسه بزنم؟

هوش مصنوعی: کیست که بگوید، وقتی بیند شاه را خوشحال و راضی، دلش شاد می‌شود و او نیز شادکام می‌گردد؟

هوش مصنوعی: از اینکه توجه شاه را جلب کنم و اهمیتش را به خود معطوف کنم، تلاشی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر این که شانس من از مسیر طبیعی‌اش خارج شده، دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند به کمک من بیاید.

هوش مصنوعی: سرنوشت من چه زمانی روشن می‌شود و از غبار پنهان بیرون می‌آید؟ و کی من از چنگال تقدیر رهایی می‌یابم؟

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که عذاب و عواقب گناه، مانند آتش سوزانی است که تاریکی و ناامیدی به همراه دارد. در واقع، شخص از شدت رنجی که به خاطر گناهش متحمل می‌شود، احساس می‌کند که روزش تبدیل به شب تیره و تار شده است. به عبارت دیگر، آن گناه عمیقاً بر روی زندگی و روح او تأثیر گذاشته و باعث شده است که حس آرامش و روشنی از او گرفته شود.

هوش مصنوعی: به دلیل وزش باد، لذت زندگی‌ام از بین رفته و امیدم به روشنایی آینده در زیر ابرهای غم پنهان شده است.

هوش مصنوعی: ستاره شانس من به زمین افتاد و ستاره دیگری در حال بدی به اوضاع من دامن زد.

هوش مصنوعی: بیش از آن که دل من از درد و سوز دچار گردد، غذای من طعمی شبیه آتش می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر اشتباهی مرتکب شدم، بدی تقدیر به من ضربه خواهد زد و انتقام خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: طبیعت پیری با طبیعت هر فردی که فکر ناپاکی دارد و با روح‌های ضعیف در تضاد است.

هوش مصنوعی: راه غم آسان و بی‌درد به دل من می‌رسد، اما مسیر شادی و خوشی برای من دشوار و غیرقابل دسترسی است.

هوش مصنوعی: اگر تو مرا همچون عرق در رگ‌هایت نگه می‌داشتی، مثل عرق خونم، از منافذ وجودم جاری می‌شدی.

هوش مصنوعی: عجب است که آسمان با تصمیمی جدی برای کشتن من، به سرعت شمشیرش را از نیام بیرون آورد.

هوش مصنوعی: زمانی که تقدیر با فشار خویش مرا زیر پا گذاشت، بخت خوب و مهربانم را از من دور کرد.

هوش مصنوعی: اگر گلی عطر خوشی بیافشاند، بدون شک کسی که دچار جنون است نیز دچار سرماخوردگی می‌شود.

هوش مصنوعی: هدف من از امید بسیار دور است و وسیله‌ی رسیدن به آن هم وضعیت خوبی ندارد و ضعیف است.

هوش مصنوعی: من از دنیا رفته بودم و تنها استخوان‌هایم باقی مانده بود، مانند یک چوب خشک و بی‌جان.

هوش مصنوعی: شروانشاه با مهربانی روح مرا دوباره زنده کرد، با این حال او که می‌گفت من یحیی العظام، به خاطر گذشته‌اش قابل ستایش نیست.

هوش مصنوعی: اگر آسمان به حق و justice مجازاتم کند، صبح عمرم به شب متصل می‌شود.

هوش مصنوعی: عذاب و مجازات بر من چیره شد و در دل من، حسرت و پشیمانی همیشگی باقی ماند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم سپاسگزاری کنم از لطفی که شاه دارد؟ امیدوارم عمر او همیشه پایدار بماند.

هوش مصنوعی: نه در غذا خوردن اشتباهی پیش آمد و نه به خاطر بی‌حوصلگی ملامتی صورت گرفت.

هوش مصنوعی: خسرو غازی، پادشاه سلطنت و فرمانروایی، که همچون خورشید درخشان و برتر از همه، تاجی بر سر دارد و به عنوان نگهبانی قدرتمند شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: منوچهر، پادشاهی از نسل فریدون، به حدی عظمت و شرافت دارد که آسمان برای او خدمتگزار و زمین به او متعلق است.

هوش مصنوعی: آن کسی که با تلاش و زحمت بسیار، توانسته این دنیای گسترده را به نظم بیاورد و در کنترل خود درآورد.

هوش مصنوعی: بر بالای آسمان و ستاره‌های هفت‌گانه، به اندازه پنج بار از شش حرف نام ضربه وارد شده است.

هوش مصنوعی: پیشرفت و خوش‌اقبالی او به همان اندازه‌ای است که اسبش با چالاکی می‌دود و به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: انسان با دانایی و بزرگی، از فکر و اندیشه‌اش به افتخار و عظمت می‌رسد و همچنین با بخشندگی و نیکوکاری‌اش، شان و مقام والایی کسب می‌کند.

هوش مصنوعی: ای که با معجزه‌های خود دین را به اطمینان رسانده‌ای و جان‌ها به حمایت تو پناه آورده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر سام تو را در میدان جنگ و جم در محفل شادی می‌دیدند، با شمشیر و در حال خوشگذرانی، حیران و شگفت زده می‌شدند.

هوش مصنوعی: تو جان خود را در راه عشق قربانی کردی و با محبت به درگاه کسی که برایت عزیز است، بوسه زدی.

هوش مصنوعی: از میان صد قاصدی که برایت فرستاده‌اند، تنها یک نفر به عنوان پیام‌آور شناخته می‌شود و از میان صد نامه‌ای که به تو رسیده، فقط یکی پیام حقیقی را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کجا که نیروی دولت تو مستقر شود، از حمایت و یاری خیام در آنجا خبری خواهد بود.