هوش مصنوعی: فراق یارم برایم مانند دیوانگی است و من در دست روزگار همچون یک وسیله‌ای برای بازی هستم.

هوش مصنوعی: من با وجود اینکه از زیبایی‌های وصال و عشق بی نصیب مانده‌ام، به خاطر دوری و جدایی، درد و رنج بسیاری را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: بدون آنکه شراب وصال معشوق را نوشیده باشم، از نوشیدنی جدایی در حال مستی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: خود فکری که در ذهنم دارم به قدری مرا مشغول کرده است که حتی نتوانم یک لحظه آرامش پیدا کنم و نفس بکشم.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر می‌خواهی کار درست را انجام دهی، این کار را بکن و نگذار شرایط به گونه‌ای پیش برود که دلم آشفته و ناراحت شود.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم بیان کنم که از غم دل، روزها را چگونه سپری می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای دل، چرا برای خداوند چیزی نمی‌گویی که از تو چه خواسته‌ام یا چه امیدی از تو دارم؟

هوش مصنوعی: یکلحظه تمام روزم تیره و تار شد و ناگهان کارهایم خراب شد!

هوش مصنوعی: چند وقت دیگر باید صبر کنم و چه مدت باید به امیدی که دارم بپردازم؟

هوش مصنوعی: من تمام فعالیت‌هایم انتظار و صبر است و در واقع به خاطر همین صبر و انتظار، دلم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: من دلی دارم و کسی را دارم که به دل من آرامش بخشد، اما با این حال، غم و اندوهی را احساس می‌کنم و کسی نیست که این غم را از من بزداید.

هوش مصنوعی: عید فرا رسید و محبوب من از من دور شده است. چه فایده‌ای دارد جشن و شادی، زمانی که یارم در کنارم نیست؟

هوش مصنوعی: ای کسی که از ترس خشم تو، نمی‌توانم حتی نامت را به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: با تمام عشقی که به تو دارم و به خاطر تو اشک می‌ریزم، واقعاً هنوز احساس شرمندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر شب به خاطر دوری تو، ای محبوب، صورت خود را به اشک می‌آغشم.

هوش مصنوعی: اگر تو از درد و ناله‌های دلbroken من خبر نداری، پس چه کسی از آن باخبر است؟

هوش مصنوعی: جز تصویر خیال تو را نمی‌جویم و بر هر چیزی که نگاهم را بیندازم، فقط تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: لطفاً امروز مرا دریاب تا روزی که فردا می‌رسد. من در حال حاضر خیلی دردمند و نیازمندم.

هوش مصنوعی: مرا به خاطر خشم خود نرنجان، زیرا که با مهربانی خود از من حمایت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: شاه شروان، حاکم بزرگ و قدرتمند است که من از حکومت و ریاست او امید و دلگرمی دارم.

هوش مصنوعی: بوالهیجا، که به عنوان افتخار دین منوچهر شناخته می‌شود، باعث افتخار من است که به او خدمت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: پادشاهی که آسمان به او گفت: بمان که من با تو کار دارم.

هوش مصنوعی: گفتند که نشانه پیروزی پرچم او است، ای کسی که از تمامی جهان مرا انتخاب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: فلک می‌گوید که آن شعله‌ای که من را به‌غضب واداشته، در واقع خنجر توست.

هوش مصنوعی: گوشواره‌ام به شکل هلال درآمده، مانند نعل اسب.

هوش مصنوعی: عزت و زیبایی من به خاطر توست و فعالیت‌ها و کارهای من به دلیل خدمتی است که به تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: دشمن تو به خاطر ناتوانی خود می‌گوید، ای پادشاه، لطفاً از من درگذشت کن.

هوش مصنوعی: ای کسی که با دشمن خود به جنگ می‌پردازی، بدان که سرنوشت تو نیز با کیفرها و سختی‌ها در ارتباط است.

هوش مصنوعی: تو که مملکتت را به کسی نمی‌سپاری، خداوند را شکر کن که این نعمت را به تو داده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که به آسمان و آفرینش به روشی مستقیم و روشن می‌نگری، به حرف‌ها و استعاره‌های من دقت کن.

هوش مصنوعی: سال نو و بهار خوشی فرارسیده است، ای ستایش تو، من هم به مانند عید و بهار شاداب و خوشحال هستم.

هوش مصنوعی: به دل خود شادی و سرور بده تا من در وصف تو جانم را فدای عشق و ثنا کنم.

هوش مصنوعی: نوشیدن می را ادامه بده تا به یاد تو در نظم و شعر، نامت را جاودانه کنم.

هوش مصنوعی: از زمانی که شروع به نظم و شعر سرودن کردم، همیشه احساس می‌کردم به اندازه کافی در این هنر ماهر نیستم و شرم داشتم.

هوش مصنوعی: به یادگیری و پذیرش تو امسال توجه کن که چقدر خوب بر سخن مسلط شده‌ام.

هوش مصنوعی: هر سال به خاطر وجود تو و نعمت‌هایی که به من عطا کرده‌ای، با کمال اشتیاق و افتخار از تو سخن می‌گویم و تو را مدح و ستایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: سخنی مانند شیر است که همواره به آن نیاز دارم تا با نام خودم آن را وارد کنم.

هوش مصنوعی: اگر قلبم را به این شعر بسپارم، این کلام زیبا مرا به دام خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که دنیا بچرخد و تغییراتی را به وجود آورد، من در انتظار روز قیامت و خوشبختی برای مردم هستم.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای زندگی کن که بعد از رفتنت، یاد و خاطره‌ات باقی بماند.