بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا جان ترا فنا میسر نشود</p></div>
<div class="m2"><p>از نور بقا دلت منور نشود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یکرو شوو یکجهت که انوار خدا</p></div>
<div class="m2"><p>در اینه ی دو رو مصور نشود</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

تا جان ترا فنا میسر نشود
از نور بقا دلت منور نشود
یکرو شوو یکجهت که انوار خدا
در اینه ی دو رو مصور نشود

هوش مصنوعی: این ابیات به اهمیت توجه به خدا و یکدلی در مسیر زندگی اشاره دارد. شاعر می‌گوید تا زمانی که جان انسان از بین نرود، نمی‌تواند به نور دائمی و بقا دست یابد. همچنین تاکید دارد که باید با یک مسیر و یک جهت گام برداشت تا نور الهی در آینه دل متجلی شود و دوگانگی وجود نداشته باشد.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: تا زمانی که جان تو از بین نرود و به بقا نرسد، قلبت به نور حقیقت و آرامش دست نخواهد یافت.

تا جان ترا فنا میسر نشود

از نور بقا دلت منور نشود

هوش مصنوعی: به یک سمت و یک جهتی متمرکز شو تا نورهای خدا در آینه‌ای که دو روی دارد، منعکس نشود.

یکرو شوو یکجهت که انوار خدا

در اینه ی دو رو مصور نشود

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده