بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون مرغ سحر جناح گلفام گشود</p></div>
<div class="m2"><p>از بیضه ی صبح زرده ی مهر نمود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر دانه که طاووس شب از دیده فشاند</p></div>
<div class="m2"><p>از دامن صبح طایر روز ربود</p></div></div>

دیوان اشعار بابا فغانی شیرازی به کوشش احمد سهیلی خوانساری ۱۳۶۲ - بابافغانی - تصویر ۴۵۵

شمارهٔ ۳۰

چون مرغ سحر جناح گلفام گشود
از بیضه ی صبح زرده ی مهر نمود
هر دانه که طاووس شب از دیده فشاند
از دامن صبح طایر روز ربود

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی صبح اشاره می‌کند که با طلوع خورشید (گشوده شدن بال‌های مرغ سحر) آغاز می‌شود. او از زرده‌ی صبح که نماد خورشید است و همچنین از تصاویری مانند طاووس شب و دامن صبح سخن می‌گوید که نشان‌دهنده‌ی زیبایی و سرزندگی روز جدید است. به طور کلی، این شعر به تغییر از شب به روز و زیبایی‌های صبح زبان می‌زند.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: چوچره‌ای به رنگ طلایی در صبح زود، مانند پرنده‌ای که به پرواز در می‌آید، از تخم صبح بیرون آمد و رنگ گرم خورشید را به نمایش گذاشت.

چون مرغ سحر جناح گلفام گشود

از بیضه ی صبح زرده ی مهر نمود

هوش مصنوعی: هر دانه‌ای که طاووس شب در شب پراکنده می‌کند، از دامن صبح پرنده روز جمع‌آوری می‌شود.

هر دانه که طاووس شب از دیده فشاند

از دامن صبح طایر روز ربود

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده