بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر چند که خرقه ام شراب آلودست</p></div>
<div class="m2"><p>سیل مژه ی ترم بخون پالودست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با آنکه دلم ز خلق ناخشنودست</p></div>
<div class="m2"><p>نومید نیم که عاقبت محمودست</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

هر چند که خرقه ام شراب آلودست
سیل مژه ی ترم بخون پالودست
با آنکه دلم ز خلق ناخشنودست
نومید نیم که عاقبت محمودست

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به تضادهایی در زندگی‌اش اشاره می‌کند. با اینکه لباسش به شراب آغشته است و چشمانش پر از اشک و غم هستند، ولی از جمع انسان‌ها ناخشنود است، اما به ناامیدی نزدیک نشده و به امید عاقبت خوشی که ممکن است برایش پیش بیاید، دلگرم است. در واقع، او به این باور دارد که در نهایت به محمود و خوشی خواهد رسید.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: هرچند لباس زهد و تقوای من آغشته به شراب است، اما اشک‌های من پاک و خالص از غم و اندوه است.

هر چند که خرقه ام شراب آلودست

سیل مژه ی ترم بخون پالودست

هوش مصنوعی: با اینکه از رفتار مردم دل خوشی ندارم، اما ناامید نیستم چون در نهایت نتیجه خوبی خواهد بود.

با آنکه دلم ز خلق ناخشنودست

نومید نیم که عاقبت محمودست

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده