بابافغانی » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز پیش چشم گریان عزم رفتن چون کند یارم</p></div>
<div class="m2"><p>ز جان خود کنم قطع نظر وز دیده خون بارم</p></div></div>

شمارهٔ ۲۸

ز پیش چشم گریان عزم رفتن چون کند یارم
ز جان خود کنم قطع نظر وز دیده خون بارم

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از درد جدایی و احساس گرانباری سخن می‌گوید. او می‌خواهد برود، ولی نمی‌تواند چشم خود را از یارش بردارد و این جدایی برایش بسیار سخت است. او حتی حاضر است از جان خود بگذرد، اما اشک‌ها و ناراحتی‌اش ادامه دارد.

شمارهٔ ۲۶

شمارهٔ ۲۷

هوش مصنوعی: وقتی که یارم در برابر چشمانم با اشک می‌رود، چه می‌توانم بکنم؟ از جان خود می‌گذرم و فقط گریه می‌کنم.

ز پیش چشم گریان عزم رفتن چون کند یارم

ز جان خود کنم قطع نظر وز دیده خون بارم

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده