هوش مصنوعی: مجنون نمایانگر مسیر عشق من است و دل من راهنمایی می‌کند. عشق برای من به مانند یک راهنماست که به من آزادی می‌دهد.

هوش مصنوعی: آن آتشی که باعث شد کوه تاب نیاورد، همان آتش است که در شب‌ها چراغ می‌شود و در روز به گل‌های وادی من جان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: مجنون کجاست تا از دل پر درد خود بگویم؛ او همواره با من همدرد بوده و در دوران خالی و بی‌سرانجام زندگی‌ام شریک است.

هوش مصنوعی: اگر عشق من از جا کنده شود، حتی اگر بیستون هم ویران شود، دل کسی که به فکر آبادانی من است، خراب خواهد شد.

هوش مصنوعی: من خودم در حالتی از افلاس و بدحالی به سر می‌برم، اما دشمنانم فکر می‌کنند که این بی‌دردی و بی‌خیالی من ناشی از مهارت و استادی بالای من است.

هوش مصنوعی: در سختی و راحتی، قلبم همیشه درگیر فکر است. من به راستی گرفتار غم و شادی هستم.

هوش مصنوعی: یادت بلند و فریادت سرفراز باشد، چرا که این نور در خانه‌ام، نشانه و راهنمای من است.