بابافغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>طبیبم دید و درمانم ندانست</p></div>
<div class="m2"><p>دوای درد پنهانم ندانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بوصلم مژده داد اخترشناسی</p></div>
<div class="m2"><p>ولیکن آفت جانم ندانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چه آتش بود رو آورد در من</p></div>
<div class="m2"><p>که دامان و گریبانم ندانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>که می گوید که حاسد چون ترا دید</p></div>
<div class="m2"><p>بران لب جای دندانم ندانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چه از آن بوی خوش کامشب صبا داشت</p></div>
<div class="m2"><p>چو راه بیت احزانم ندانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>تو می گویی که عاشق دید مستم</p></div>
<div class="m2"><p>بمرد و چاک دامانم ندانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>فغانی مست بود آن شوخ امشب</p></div>
<div class="m2"><p>سخنهای پریشانم ندانست</p></div></div>

شمارهٔ ۷۸

طبیبم دید و درمانم ندانست
دوای درد پنهانم ندانست
بوصلم مژده داد اخترشناسی
ولیکن آفت جانم ندانست
چه آتش بود رو آورد در من
که دامان و گریبانم ندانست
که می گوید که حاسد چون ترا دید
بران لب جای دندانم ندانست
چه از آن بوی خوش کامشب صبا داشت
چو راه بیت احزانم ندانست
تو می گویی که عاشق دید مستم
بمرد و چاک دامانم ندانست
فغانی مست بود آن شوخ امشب
سخنهای پریشانم ندانست

شمارهٔ ۷۶

شمارهٔ ۷۷

طبیبم دید و درمانم ندانست

دوای درد پنهانم ندانست

بوصلم مژده داد اخترشناسی

چه آتش بود رو آورد در من

که دامان و گریبانم ندانست

که می گوید که حاسد چون ترا دید

بران لب جای دندانم ندانست

چه از آن بوی خوش کامشب صبا داشت

چو راه بیت احزانم ندانست

تو می گویی که عاشق دید مستم

بمرد و چاک دامانم ندانست

فغانی مست بود آن شوخ امشب

شمارهٔ ۷۷

اطلاعات