هوش مصنوعی: وقتی تو با سر و قدم‌های پرجنب‌وجوشت حرکت می‌کنی، زندگی و انرژی به جان من می‌بخشی. مثل اینکه در هر قدم‌ات، آب حیات و طراوتی وجود دارد که به تو قدرت رشد و شادابی می‌دهد.

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره‌ات خوشحالم، چرا که در کتاب زیبایی‌ها، این تصویر نتیجه‌ی هنر آفرینش است.

هوش مصنوعی: به غیر از چهره‌ی او که مانند گل همیشه باقی‌ست، هر چیزی که در این باغ می‌بینم، مانند نیستی و عدم است.

هوش مصنوعی: آشوب زیبایی تو به حدی است که هزاران نفر را مجذوب خود کرده است. ناله‌ای از خط سبز تو به وجود آمده که از آن دستان هنرمند زاده می‌شود. این چه نوعی از خطوط است که این‌چنین تأثیری می‌گذارد؟

هوش مصنوعی: من هزار سال هم که منتظرت باشم، باز هم آرزوی دیدن چهره‌ات برای من کم خواهد بود.

هوش مصنوعی: به زیبایی کسی که در حال نیاز و درخواست است نرمی کن، چرا که زیبایی گل و سرو ناشی از نسیم صبحگاهی است.

هوش مصنوعی: به خاطر زخم تیر و جفای دیگران، احترام و حریم تو دیگر پابرجا نمانده است و این فغان و ناله ناشی از غم همین به هم ریختگی می‌باشد؛ چرا که این دل به هر حال اسیر این حریم و محبت توست.