هوش مصنوعی: عشق و اشتیاق به تو باعث می‌شود که کسی در دوری از تو بی‌صدا و بی‌ناله نشیند و با هیچ‌کس هم‌صحبت نشود. غم و tristeza وجودش را پر کرده و فقط در فکر توست.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره دارد که هیچ پرنده‌ای بر سر من nest نکرد و همچنین کسی در مسیر عشق و معبود خود بیشتر از این توقف نکرد. به طور کلی، احساس تنهایی و نداشتن ارتباط عمیق با دیگران را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: چرا نگران آلوده بودن دامن من هستی؟ که گرد و غباری از غیر به دامن و آستینم نچسبیده است.

هوش مصنوعی: از دل خاکی که بر اثر جدایی بر اثر غم عشق هلاک شده، گیاهی سبز و تازه روییده است. با این حال، هنوز موی تو بر عطر خوشی نچسبیده و بوی خوشی به خود نگرفته است.

هوش مصنوعی: گل زیبایی که در مجلس چیده شده، ناشی از جمال توست. وقتی تو حضور داری، هیچ چیزی نمی‌تواند شعله عشق را در دل خاموش کند و تأثیر وجود تو همیشه باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: هزاران دلبر زیبا به خاطر تازیانه تو رام و تسلیم شده‌اند. در این نزدیکی، ستاره‌ای بلند و درخشان به وجود آمده که کسی نتوانسته کنار آن بنشیند.

هوش مصنوعی: آن دو لب زیبا و سرخ یارم مرا ویران کرده‌اند، چرا که او هرگز از حیا با معشوقان چینی خود ننشسته است.

هوش مصنوعی: شخصی را در نظر بگیر که با وجود تمام سختی‌ها و دردهایی که متحمل می‌شود، هرگز ناامید و غمگین نمی‌شود. او با روحیه‌ای شاداب و قوی، به زندگی ادامه می‌دهد و هرگز خود را در گوشه‌ای از غم و اندوه محبوس نمی‌کند.

هوش مصنوعی: حسود بر دل گرفتۀ من هزار غم و درد گذاشت، اما من به قدری شرمنده بودم که حتی عرق نمی‌توانستم بریزم.

هوش مصنوعی: قطره‌های شراب بر دامن تو به قدری زیباست که بر روی برگ لاله و گل شبنم این‌گونه نمی‌نشیند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به صبح دیدار تو، غم و اندوه شب حاضر بود و لحظه‌ای در کمین نشسته بود که ببیند کی صبح می‌شود.