هوش مصنوعی: عزیز من، با ابروهای زیبایت در هر گوشه همه جا آشوب است. زیبایی تو به قدری جادویی است که حتی در خواب‌ها هم آثارش را می‌توان دید.

هوش مصنوعی: ای دل، تو در حالت بلندی قرار داری و در کنار آب به سر می‌بری. ولی من، به خاطر شوق و اشتیاقی که نسبت به شراب دارم، لب تشنه‌ام و وقتی از این آب‌ها بگذرم، چه حالی به من دست خواهد داد.

هوش مصنوعی: هرگز از زیبایی‌های تو جدا نخواهم شد، هرچند که در شرایط سختی به سر می‌برم و غم تو چنان به جانم چنگ انداخته که نمی‌توانم راحتی داشته باشم.

هوش مصنوعی: خوانندگان جشن عشق تو به خاطر درد و سوز عاشقان، آتش را بر رگ‌های جان نواخته‌اند.

هوش مصنوعی: در فضای دل خود به خاطر زیبایی ابروی تو، جاهایی را که به خاطر رنج و درد دل خونینم وجود دارد، مانند محراب‌هایی برای عبادت فراهم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در برابر آن لب‌های خوش‌رنگ و زیبا، چشمانم از شدت گریه با اشک‌های قرمز بر سر مژه‌هایم به خواب رفته‌اند و مانند انگورهای رسیده، می‌روند.

هوش مصنوعی: هرچند که من از طرق مختلف در مورد وفا و صداقت با تو صحبت می‌کنم، اما این جادوگری و فریبندگی من نتوانسته تأثیری بر تو بگذارد و ارتباط ما را بهتر کند.

هوش مصنوعی: ای ماه، که در آسمان شب‌ها در کنار تو نشسته‌ام، فریاد و ناله‌ای در خیال دارم که در شب‌های ماه روشن، گفتگوهای بسیار دل‌نشینی با تو می‌کنم.