هوش مصنوعی: چشم خواب آورت، گواه حال مستی من شده است و نور مجلس، مانند روشنایی طاق عبادتگاه تو می‌تابد.

هوش مصنوعی: چه لذتی دارد ناز و زیبایی‌ات که همین طور که در کوچه‌ها قدم می‌زنی، هر بار که به لبانت نگاه می‌کنم، احساس شیرینی و شوقی شگفت‌انگیز می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به حدی در عشق و مستی غرق شده‌ام که نه می‌توانم بین خودم و دیگران تفاوتی قائل شوم و نه حتی سایه‌ها را بشناسم. اگر ناگهان شبی به خاطر زیبایی ماه دچار مشکل شوم، هیچ جای تعجبی ندارد.

هوش مصنوعی: امیدوارم همیشه لحظات خوشی را تجربه کنی، ای سخن تو که در هر جمعی نقل می‌شود. به طوری که هر روز از روز قبل بهتر و دلپذیرتر باشد.

هوش مصنوعی: در سرم خماری ناشی از شراب است و در آغوشم محبوبم حضور دارد؛ خواب و خیال در چشمانم مشغول است و به همین دلیل می‌گویم که یاد عزیزانت پیش می‌آید.

هوش مصنوعی: چه می‌شود که این اندک اشک و دلی که من دارم به خاطر تو، در برابر زیبایی تو که مشتریان بسیار دارد، ارزش و تأثیر زیادی ندارد؟

هوش مصنوعی: عشق به گونه‌ای است که برایش تفاوتی ندارد که شکارچی لاغر باشد یا چاق؛ تمام آنچه که به آن اهمیت می‌دهد، نرمی و لطافت روحی است. این احساس نه به تیزی شمشیر وابسته است و نه به خون‌ریزی، بلکه به عمق عشق و عاطفه مربوط می‌شود.