هوش مصنوعی: من نمی‌توانم بوی گلی را که در چهره‌ام نمایان است نسبت به بوی انسان‌ها مقایسه کنم؛ چرا که آنچه من در دنیای چمن‌ها به دنبالش هستم، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: نقص من این است که پول و ثروت ندارم، وگرنه از هدیه‌های دردم چیزی کم ندارم.

هوش مصنوعی: هدف من از دادن مهلت ده روزه، نشان دادن صداقت و وفای من است. در غیر این صورت، چه من باشم و چه نباشم، برایم مهم نیست.

هوش مصنوعی: دل آزرده و جریحه‌دار من، تنها نوشیدنی شادی و خوشی‌ام همان جام شفاف و زرق و برق‌دار است. اگرچه اگر بر آن دل زخم من مرهمی وجود داشته باشد، اما من به آن دسترسی ندارم و نمی‌توانم آن را بیابم.

هوش مصنوعی: زمانی که امید از دست برود، چه زمانی می‌توانیم انتظار باز شدن مشکلات را داشته باشیم؟ هر کسی که در عشق و وفا استوار نباشد، به زودی دچار سردرگمی و ناامیدی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه از عشق، پر از غم و آرزوهای برآورده نشده است، اما وقتی دلی راحت و آرام باشد، دیگر در این غم‌ها چیزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عشق عاشقان همیشه و در همه حال از ابتدا تا انتها حقیقی و درست است و این تپش‌های زنده‌دل‌ها فقط متعلق به یک لحظه نیست.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه حسودان بارها از گفتارم عبرت گرفته‌اند، اما اگر دهانشان را باز کنی، همچنان موظف به پذیرش نیستند.

هوش مصنوعی: از آسمان فریادی نمی‌آید، امیدوار به خوشی در این خانه ویران نیست؛ چرا که دل شاد و خوشحال در اینجا وجود ندارد.