هوش مصنوعی: مانند مجنون که در بیابان سرگردان است، در دل خواهم داشت که دور و برم پر از پرندگان گردهمایی شود.

هوش مصنوعی: اگر همای بزرگ (پرنده‌ای بلندپرواز) به حال من نگاهی بیندازد، استخوان‌های من طعمه‌ی زاغ و زغن خواهد شد.

هوش مصنوعی: آه سرکشی که در دل دارم، تمام روشنایی و زیبایی‌های روح من را تحت‌الشعاع قرار داده است. این تاریکی که در وجودم وجود دارد، چه زمانی از روی زخم من کنار خواهد رفت و به روشنی تبدیل خواهد شد؟

هوش مصنوعی: اگر شیرین بخواهد، خسرو جان خود را بارها فدای او می‌کند و در خطبه‌ی عشقش، تبدیل به کوهکن خواهد شد.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم بگویم که صحبت کردن به نفع ما خواهد بود، اما اگر زودتر این کار را نکنیم، سرانجام ناچار به گفت‌وگو خواهیم شد.

هوش مصنوعی: کسی که با حقه و نیرنگ لباس خونین به تن کرده است، در نهایت با استفاده از بوی آن لباس، چشم بینایش روشن خواهد شد.

هوش مصنوعی: فغانی به خاطر تماشای چند گل، به حالت شیدایی و مستی می‌افتد و گاهی دوست دارد که همدم پرنده‌های چمن شود.