هوش مصنوعی: عاشق شدن و خود را در غم‌ها غرق کردن چه فایده‌ای دارد، وقتی که با هزار درد و رنج، کسی را که برای ما غریبه است، آشنا و نزدیک کنیم.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان درد و ناکامی در عشق می‌پردازد. در آن گفته می‌شود که تلاش برای جا کردن حتی یک ذره محبت و وفا در دل کسی که سنگین و بی‌احساس است، بی‌فایده است. به عبارت دیگر، هیچ نتیجه‌ای از داستان‌های عاشقانه و وفاداری به دست نمی‌آید چون قلب آن شخص غیرقابل نفوذ و سرد است.

هوش مصنوعی: من از مسیر نیکان دامن تقوی را می‌افشردم و نمی‌دانستم که روزی نیاز خواهم داشت تا از آن بهره‌برداری کنم و آن را به کار ببرم.

هوش مصنوعی: اگر صد سال هم به مانند گدایان در کنار راه او بیفتم، باز هم او به من دشنام خواهد داد و من همچنان برای او دعا خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من دچار دردی هستم و روی آن درد، داغی دیگر بر سر دارم؛ در حالی که کسی که در عشق بی‌درد است، سعی می‌کند برای درمان این دردها چاره‌ای بیابد.

هوش مصنوعی: به جای اینکه انگشت شماری از گوهرها را در کنار من بریزی، اگر می‌توانی از شدت اشک و گریه خود تغییر در سرنوشت ایجاد کنی.

هوش مصنوعی: تحمل درد و رنج عشق به محبوبان زیبا، کم‌اهمیت است، زیرا اینکه از بی‌وفایی و خیانت其他ان رنج بکشیم و آن را وفاداری بنامیم، بی‌معناست.